တံခါးအဖြင့္မွာ အရာရာသည္ တိတ္ဆိတ္လ်က္။ အားလုံးေနသား တက်ရွိေနေသာ အိမ္ကုိ ေ၀့ကာၾကည့္ရင္း ဒီေန႕ညေန ဘာစားရပါ့ဟု အေစာတလ်င္ ေတြးမိသည္။ တၾကဳတ္ၾကဳတ္ႏွင့္ ဆာလွျပီ ျဖစ္ေသာ ဗုိက္ကုိ ေရတစ္ခြက္ႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ရင္း ေရခဲေသတၱာကုိ ဖြင့္သည္။ ဗီရုိမ်ားကုိ ဖြင့္သည္။ တေန႕က လူၾကဳံပုိ႕လုိက္ေသာ ငါးပိေၾကာ္ တစ္ထုပ္က ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ဆီမ်ားခဲကာ လဲေလ်ာင္းလ်က္။ ထမင္းအုိးထဲမွာ ထမင္းၾကမ္း တခ်ဳိ႕က်န္ေသးသည္။ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ထမင္းကုိ အနည္းငယ္မွ် အပူေပးကာ ငါးပိေၾကာ္ႏွင့္ အားရပါးရနယ္စားမိသည္။
xxx
လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္သည္ အရင္လုိပင္ ဆူညံလႈပ္ရွား ရုန္းကန္လ်က္။ စားပြဲထုိးေလး မ်ားသည္ တ၀ုိင္းမွ တ၀ိုင္း လူးလာ ေခါက္တုံ႕။ သူတုိ႕ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ ေပ်ာ္လာသလုိလုိ၊ ေမာလာသလုိလုိ။ သူနာရီကုို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ဆယ္နာရီထုိးေတာ့မည္။ လက္ပတ္နာရီ မပတ္ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီ။ အခ်ိန္ေတြက သူ႕ကုိ အျမဲတုပ္ေႏွာင္သည္ဟု ထင္သည့္ေန႕မွ စ၍ သူနာရီ မပတ္ျဖစ္ေတာ့။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေတြးရင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား အလာကုိ ေစာင့္ေနမိသည္။ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ေရာက္ျပီး ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ မေတြ႕ရေသး၍ စိတ္လႈပ္ရွား ေနမိဆဲ။
` မၾကာခင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ပုိျပီး အသက္၀င္လာ သလုိ။
“ဟဲ့…. နင္က အရင္က ရုပ္အတုိင္းပဲ။ ငါက မွတ္မွ မွတ္မိပါ့မလားလုိ႕။”
“ၾကည့္စမ္း။ မိန္းမ နင္က ၀လာတာပဲ။ ရည္းစားေတြ ဘာေတြမ်ားရေနျပီလား။”
“နင္က ငါ့တုိ႕ဆီကုိ စာေတာင္ မေရးဘူး။ ဘာေတြ မအားျဖစ္ေန သလဲ။”
အရင္ကလုိပင္ သူတုိ႕အားလုံး စကားလုေျပာလုိ႕ မျပီး။ သူတုိ႕ဆီမွ ယေန႕ျမန္မာျပည္၏ အတင္း၊ သတင္းမ်ဳိးစုံကုိ ၾကားရသည္။ ေခတ္ႏွင့္အညီ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္ရန္ သူတုိ႕ဆီမွ ျပန္လည္ သင္ယူရသည္။ ဘယ္ေၾကာ္ျငာကေတာ့ ဘယ္လုိရယ္စရာ ေကာင္းသည္၊ ဘယ္သီခ်င္းက ေပါက္သြားသည္ စသည္ျဖင့္။ ႏွစ္နာရီခန္႕ၾကာသြား သည္ထင္သည္။ အားလုံးျပန္ၾကမည္ဟု ထုိင္ရာမွ ထေတာ့သူ႕အ၀တ္အစားကုိ ၀ိုင္း၍ ၾသဘာေပးၾကသည္။
“ထမီေတြဘာေတြ နဲ႕လား ႏုိင္ငံျခားျပန္ ၾကီးရဲ႕။”
“အမယ္… မမ ပဲမ်ားေနတယ္ေပါ့၊ ျမန္မာ အ၀တ္အစားေတြ ၀တ္လုိ႔။”
“ေၾသာ္… ဖိနပ္ကလည္း ကတၱီပါ ဖိနပ္နဲ႕ကုိး။ အလွဴသြားမွာက် ေနတာပဲ။”
“ဟယ္…နင္တုိ႕ကလည္း သူကတခါတေလ ျမန္မာျပည္ျပန္လာမွ ဒီအ၀တ္အစား ၀တ္ရတာ သူ၀တ္ခ်င္မွာေပါ့။”
“ေအးေလ…နင္တုိ႕လုိ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္း၊ စကပ္တဖားဖားႏွင့္ မဟုတ္ဘူး။ ၾကည့္… ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္ေလာက္ ျမန္မာဆန္ သလဲ။”
သူစိတ္နည္းနည္း တုိသြားသည္။ အရင္ကတည္းက သူျမန္မာအကၤ်ီႏွင့္ လုံခ်ည္ကုိ ႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္ ၀တ္တတ္တာ သူတုိ႕ သတိမရေတာ့ ျပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံျခားမွ ျပန္လာသူမ်ားသည္ ျမန္မာ အ၀တ္အစား မ၀တ္ေတာ့ဟူေသာ ပညတ္ခ်က္ ရွိပါေလသလား။ သူ႕မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ဆုိတာလည္း မျပင္းထန္ပါ။ ႏုိင္ငံျခားျပန္မုိ႕ ျမန္မာဆန္ ျပလုိျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ သူ႕မွာ ဘာမွ ျပန္လည္ေခ်ပ စရာ မရွိ။
Xxx
“အၾကီးမက အခုႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာျပီးမွ အခ်ဳိးတမ်ဳိး ေျပာင္းေနတယ္ မမေရ။”
အေမ့အသံကုိ သူအိပ္ခန္းထဲမွ ၾကားေတာ့ ၾကီးေတာ္ထံ အေမတုိင္ေနျပီဟု ခ်က္ခ်င္း သိလုိက္သည္။
“အခုသူ႕ အခန္းထဲကုိ အငယ္မက ၀င္ေမႊရင္ မၾကဳိက္ဘူး။ ကၽြန္မ ၀င္ရွင္းေပးရင္လည္း မရွင္းနဲ႕။ သူ႕ဟာသူ လုပ္မတဲ့။ သူ႕အခန္းတံခါးကုိလည္း ေခါက္ျပီးမွ ၀င္ပါတဲ့။ ၾကီးက်ယ္ လာပုံမ်ား။”
သူစာတုိေပစ ေလးမ်ား ေရးတတ္သည္မုိ႕ သူ႕အခန္းထဲမွာ သူမျပခ်င္ေသာ စာမ်ား သူတပါးျမင္လွ်င္ မၾကဳိက္။ ႏုိင္ငံျခားႏွင့္ ဘာမွ် မဆုိင္ပါ ေမေမဟု ေအာ္ေျပာခ်င္ စမ္းလွသည္။
“ဟုိတေန႕က ကၽြန္မဆီကုိ စာတေစာင္လာလုိ႕ ဟဲ့ ဘာေရးထားလဲလုိ႕ ေမးေတာ့၊ ေမေမ့စာဆုိေတာ့ သမီးလည္း မသိဘူးေလတဲ့။ ကၽြန္မက ဟဲ့ ေဖာက္ဖတ္လုိက္ ပါလားလုိ႕ ေျပာေတာ့မွ ဖတ္တယ္။ သီးသန္႕ဆန္ လာတာေလ။ အေမနဲ႕ သမီးေတာင္ ဒီေလာက္ ခြဲျခားေနရ သလား။ ႏုိင္ငျံခားမွာ အေနၾကာလုိ႕ အဲဒီက အက်င့္ေတြ ကူးလာတယ္ ထင္ပါရဲ႕။”
လူဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ေရး ကုိယ္တာ ရွိရမွာေပါ့၊ ေမေမရဲ႕။ သူမေက်မနပ္ႏွင့္ အခန္းထဲမွ ဆက္နားေထာင္သည္။
“ေနာက္ျပီး ကၽြန္မကုိမ်ား ဆရာလုပ္လုိက္ေသး။ သူ႕ဦးေလးကိစၥကုိ ကၽြန္မက ၀င္ေျပာမိလုိ႕ ေမေမရယ္ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနပါတဲ့။ သူမ်ားကိစၥ ၀င္မပါပါနဲ႕တဲ့။ ကုိယ့္ဦးေလး အရင္းေခါက္ေခါက္ ၾကီးကုိမ်ား သူမ်ားတဲ့။”
ဟုတ္တယ္ေလ… ေမေမတုိ႕႔ပဲ အဲဒီကိစၥေတြနဲ႕ စကားမ်ားၾက၊ စိတ္ဆုိးၾကနဲ႕။ ရွင္းရွင္းေနေတာ့ မေကာင္းဘူးလား။ သူတုိးတိုး ေရရြတ္ျပန္သည္။
“ေၾသာ္..ေကာ္ဖီဆုိရင္လည္း အခုခါးခါးမွ ၾကဳိက္တယ္တဲ့။ ဘလက္ေကာ္ဖီေပါ့။ ေကာ္ဖီမစ္တုိ႕ ဘာတုိ႕မရေတာ့ဘူး။ ဘုိမက…။”
ေမေမကလည္း မနက္က်ရင္ ပဲျပဳတ္နဲ႕ ထမင္းေၾကာ္ကုိ ေကာ္ဖီနဲ႕စားတာ ေတာ့မေျပာဘဲနဲ႕ဟု သူေတြးမိျပန္သည္။
“အင္း သူအျပင္ထြက္သြားတယ္ ထင္တယ္။ ဟဲ့ အငယ္မ.. နင့္အမ အျပင္ထြက္ သြားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဟင္…အခန္းထဲမွာ…။ ၾကည့္စမ္း… အခန္းထဲမွာ ရွိေနတာေတာင္ ကုိယ့္ၾကီးေတာ္ လာတာ ထြက္မေတြ႕ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျပီးမွ အက်င့္က…။”
xxx
ေရွ႕က စာအုပ္ကုိ ပိတ္ကာ ေျခဆန္႕လက္ဆန္႕လုပ္မိေတာ့ ညဆယ္နာရီခန္႕ ရွိေနေပျပီ။ စာဖတ္ရင္း ညဖက္မွာ ဆာလာတတ္ေသာ အက်င့္ကုိ သူဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ႏုိင္မည္ မသိ။ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ရွိေနေသာ အစားအစာမ်ားကုိ လုိက္ၾကည့္မိသည္။ ဒီညေတာ့ ထမင္းမစား ခ်င္ေတာ့။ သူ႕ေဖေဖကေတာ့ ငါ့သမီးဟာ ဘုိမပဲ၊ ေပါင္မုန္႕ဆုိ သိပ္ၾကဳိက္တယ္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ဘုိမ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ၊ အလြယ္တကူ စားလုိ႕ရေသာ ေပါင္မုန္႕ကုိ သူၾကိဳက္မိတာ အမွန္ပင္။ ဘုိဆန္ခ်င္၍ ေပါင္မုန္႕စားျခင္း မဟုတ္သည္ကုိေတာ့ ေဖေဖ သိေစခ်င္ ပါသည္။
ပုလင္းထဲသို႕ ေရာက္ခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ ငါးပိေၾကာ္ကုိ မ်က္ေစာင္းထုိး ၾကည့္သည္။ ေပါင္မုန္႕ဆုိသည္မွာ အျမဲတမ္းေထာပတ္ႏွင့္ ဒိန္ခဲႏွင့္မွ စားရသည္ဟု မည္သူက သတ္မွတ္ထား ပါသနည္း။ ဒီေန႕ေတာ့ ေပါင္မုန္႕ကုိ ငါးပိေၾကာ္ႏွင့္ စားရမည္။ အေနာက္ႏွင့္အေရွ႕စာကုိ ေပါင္းစားတယ္ ဆုိေပမယ့္လည္း စားေကာင္းရင္ ျပီးတာပဲ။ အခ်ိန္အခါ အရ တခါတေလမွာ ငါးပိေၾကာ္ႏွင့္ ထမင္းၾကမး္က လုိက္ဖက္သလုိ၊ ငါးပိေၾကာ္ႏွင့္ ေပါင္မုန္႕ကလည္း စားလုိ႕ေကာင္းသည္ပဲ။
7 comments:
ၾကိဳက္တယ္။
ပံုရိပ္ ရဲ႕ အေရးအသား၊ အေတြးအေခၚ၊ သရုပ္ေဖာ္သြားပံုေလး၊ ၿပီးေတာ့ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ငါးပိေၾကာ္… စားလို႔ေကာင္းတယ္ အဲ ဖတ္လုိ႔လည္း တကယ္ေကာင္းတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ညစာကို ေပါင္မုန္႔နဲ႔ငပိေၾကာ္ စားဦးမယ္…
ဇူလိုင္လအတြက္ အသစ္ ႏွစ္ပုဒ္ေရးသြားတဲ့အတြက္ ေနာက္လမွာလည္း အနည္းဆံုး ႏွစ္ပုဒ္ေရးရပါမည္။
ႏိုင္ငံျခားျပန္ ဆိုတာကို ျမန္မာျပည္ထဲကလူေတြက တသီးတသန္႔ ျမင္တတ္တာကို ပုံရိပ္ရဲ့ စာကျပေနသလိုပဲ။ တကယ္ကုိလဲ ေနထိုင္မႈ စ႐ိုက္က နည္းနည္းေတာ့ ကြာသြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ငါးပိေၾကာ္နဲ႔ ေပါင္မုန္႔ တြဲစားရင္ေတာ့ ငန္တာနဲ႔ ခ်ိဳတာေပါင္းၿပီး ငန္ခ်ဳိျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာေပါ့။ က်ေနာ္ေတာ့ ေပါင္မုန္႔ထဲ ၀က္သားဟင္းေတြ ညွပ္ထည့္ၿပီး စားဖူးတယ္။ :D
ေက်းဇူးပါ ကုိပီတိနဲ႕ ကုိေစးထူး။ ပုံရိပ္ေရးတာေတြ ဖတ္တဲ့ အတြက္။ ဟီး။ ပုံရိပ္လည္း ၀က္သားဟင္းနဲ႕ ေပါင္မုန္႕ စားဖူးတယ္ ထင္တယ္။ ပိႏၷသီးေတာ့ မပါဘူး ေပါ့။ ဟဲ ဟဲ။ ကုိပီတိ..ေနာက္လလည္း ေရးႏုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစားမယ္ေလ။
ေပါင္မုန္႕နဲ႕ငပိေၾကာ္ဆိုတဲ့ နိမိတ္ပံုေလးနဲ႕ ေရးသြားတာ ခ်စ္စရာ။ အားေပးေနပါတယ္ ပံု
နိုင္ငံျခားမျပန္ဖူးေပမယ့္.. ဘိုမ .. မဟုတ္ေပမယ့္ ေပါင္မု န့္ နဲ ့ငါးပိေၾကာ္ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးပါတယ္..။
အေတြးနဲ႔ အေရးေလးက ႏွစ္သက္စရာပါ။ ျဖစ္တတ္တဲ႔ သဘာ၀ေလးေတြမို႔ သေဘာက်မိတယ္။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ ညီမေရ။ ကိုယ္က ဗမာစိတ္နဲ႔ ဗမာတေယာက္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ေျပာင္းလဲသြားလို႔ ရတဲ႔ ကိစၥမွ မဟုတ္တာေနာ္။
မပန္ေရ လာအားေပးလုိ႕ ၀မ္းသာ ပါတယ္။
မေလးမ ပုံရိပ္လည္း ၾကဳိက္တယ္။ လြယ္ျပီး စားလုိ႕ေကာင္းတာကုိး။
မခ်ဴိသင္း လာအားေပးတာ ၀မ္းသာ ပါတယ္။ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေလးေတြ၊ ေျပာခ်င္တာေလးေတြကုိ ေတြးရင္း ေရးျဖစ္သြားတာပါ။
Post a Comment