ပထမဆုံးမ်ား

ပထမဆုံးဆုိတာ မေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံတစ္ခုကုိ စမိတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ ေတြးၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ ပထမဆုံးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ကေလးဘ၀မွာ မ်ားတာေပါ့။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပုံေျပာ၀ါသနာ ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ပထမဆုံးတက္ရတဲ့ မူၾကဳိေက်ာင္းေလးမွာ ပထမဆုံး ခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကုိ ပထမဆုံး အၾကိမ္လိမ္ေတာ့ တာပဲ။ ပုံျပင္လုပ္ျပီး၊ ဇာတ္လမ္းဆင္ျပီး သူ႕ကုိ ပုံေျပာျပတာေလ။ သူကေတာ့ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားနဲ႕ အေကာင္းမွတ္ျပီး နားေထာင္ တာေပါ့။

ဒီလုိနဲ႕ အဲဒီေက်ာင္းေလးမွာပဲ ကၽြန္မ ပုံေျပာျပိဳင္ပြဲမွာ ပထမဦးဆုံးဆု ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ ရတာကလည္း ပထမဆုပါပဲ။ ေၾသာ္ အဲဒီေက်ာင္းေလးမွာပဲ ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးနဲ႕ ခင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ကတုံးေလး ဆုိတာကုိေတာ့ မွတ္မိေနပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းက ပထမဆုံး ဆရာမေလးကလည္း ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတာပဲ။ နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ ပါဘူး။ ရုပ္ကုိေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။ ဒီပထမဆုံးေတြက ကၽြန္မေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႕နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ မွတ္မိေနတာဟာ ၾကည္ႏူးစရာ မို႕လုိ႕ထင္ပါရဲ႕။

အခ်ဳိ႕ ပထမဆုံးေတြကုိေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိေပမယ့္ အခ်ဳိ႕ ပထမဆုံးေတြကေတာ့ ေရြးခ်ယ္လုိ႕ ရေနတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆုံး ဖတ္ဖူးတဲ့ စာေပထဲမွာ ေရႊေသြးနဲ႕ ေတဇက ထိပ္ဆုံးကပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေရႊဥေဒါင္းေရးတဲ့ ဦးစံရွား၀တၳဳေတြကုိ သဲၾကီးမဲၾကီး ဖတ္တယ္။ စာအုပ္က ေလးေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခ်ျပီး ၀မ္းလ်ားေမွာက္ ဖတ္တာ မထတမ္းပဲ။

စာဖတ္ရာကေန စာေလးေတြ ေရးျဖစ္တယ္။ အပုိင္းပုိင္း အစစနဲ႕ မမွတ္မိေတာ့တာ မ်ားပါတယ္။ စိတ္ကူးထဲမွာ ေရးျဖစ္တာလည္း မ်ားတယ္။ အဖတ္တင္က်န္ခဲ့ တာကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ေရးရတဲ့ စာစီစာကုံးေလးေတြပဲ။ ကၽြန္မက ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ စာစီစာကုံးကုိ အပတ္တကုတ္ ေရးပါတယ္။ ခုေတာ့ ဘေလာက္ဂ္ေလး ရွိလာမွပဲ စာေတြ ေျခရာထင္ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆုံး အဖတ္တင္ က်န္ခဲ့တဲ့ ၀တၳဳကုိ ျပပါဆုိ မုိးရြာခ်ိန္ ဆုိတဲ့ ၀တၳဳတုိေလးကုိ ျပရမွာပဲ။ ပထမဆုံး က်န္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကလည္း ဘေလာက္ဂ္ေပၚက ပတ္ခ်ာလည္ ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့။ လာလည္တဲ့ သူေတြထဲမွာ မဂ်စ္ (ဂ်စ္တူး) နဲ႕ မပန္ (ပန္ဒိုရာ) က ပထမဆုံး ထင္တယ္။ (မွားရင္ ခ်ိတ္မခ်ဳိး ပါနဲ႕ကြယ္။)

အခ်ဳိ႕ ပထမဆုံးေတြကုိ ကုိယ္ကုိတုိင္ ၾကဳိက္ခ်င္လည္း ၾကဳိက္မယ္၊ ၾကဳိက္ခ်င္မွလည္း ၾကဳိက္မယ္။ အဲ…. ပထမဆုံး အၾကိမ္ အရုိက္ခံရတာကုိေတာ့ ဘယ္သူက ၾကဳိက္မွာလဲေလ။ ပထမဆုံး အရုိက္ခံရတာ ငယ္ငယ္က ကေလးခ်င္း ရန္ျဖစ္လုိ႕ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ အေမက ေကာင္းေကာင္းေဆာ္လုိက္တာ ေနာက္ရန္မျဖစ္ရဲေတာ့ ပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပထမဆုံး ၀င္ေငြရွာဖူးတဲ့ အလုပ္ကုိလည္း မၾကဳိက္ဘူး။ အေမတုိ႕ အေဖတုိ႕ကုိ ဆံပင္ျဖဴႏုတ္ေပးရတာေလ။ တစ္ေခ်ာင္းကုိ ငါးျပားလား မသိဘူး ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆံပင္ျဖဴႏုတ္ရတာ လက္၀င္လြန္းလုိ႕ မၾကဳိက္ဘူး။ အဲ…. အပုိေၾကးေလးကုိေတာ့ ၾကဳိက္တယ္။ အေမတုိ႕က ဆယ္ေခ်ာင္းဆုိလည္း တစ္က်ပ္ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ျပီး ေပးလုိက္တာပဲ။ (အဲဒီလုိ အပုိေၾကးမ်ဳိး အလုပ္မွာ အျမဲရရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲ ေနာ္။)

အခ်ိဳ႕ ပထမဆုံးေတြ ကေတာ့ ေနာင္ထပ္ျဖစ္လာ စရာ အေၾကာင္း မရွိလုိ႕ ပထမဆုံးလုိ႕ပဲ ေခၚရမွာလား၊ ပထမဆုံးနဲ႕ ေနာက္ဆုံးလုိ႕ ေျပာရမွာလား ေတြးစရာပါ။ ကၽြန္မမွာ အဲဒီလုိမ်ဳိး ပထမဆုံး ရွားရွားပါးပါး တခုပဲ ရွိတယ္။ (ေျပာေတာ့ ပါဘူး။)

ဒီလုိနဲ႕ အသက္ေတြၾကီးလာေတာ့ ပထမဆုံးေတြ ရွိျပီးသား မ်ားလာသလုိ ပထမဆုံးေတြနဲ႕ မၾကဳံရေတာ့ သေလာက္ ျဖစ္လာတယ္။ နိစၥဓူ၀ ဒါေတြက ဒါေတြခ်ည္းပဲ။ ပထမဆုံးေတြကုိ မွတ္မိသလုိ ေနာက္ဆုံးေတြကုိေရာ သိႏုိင္မလား ဆုိတာကုိလည္း မေရမရာ ေတြးမိတယ္။

မပန္ေရ ေရးလုိက္ျပီေနာ္။