Sunday 8 February 2009

လြယ္လြယ္ (ပထမပိုင္း)

မနက္ျဖန္မွာ သူရွိမေနလည္း ဘာမွ ထူးျခားမည္ မဟုတ္ဟူေသာ အေတြးသည္ ေတာ္ေတာ့္ကုိ ၀မ္းနည္းစဖြယ္ ေကာင္းေသာ္လည္း မွန္ကန္ေၾကာင္းေတာ့ သူ၀န္ခံရေပမည္။

သူ၏ အိမ္ေဂဟာမွာ က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး ေစ်းသက္သာေသာ အခန္းက်ဥ္းေလး တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထုိအိမ္၏ ေအာက္ထပ္ကုိ ငုံ႔ၾကည့္လုိက္လွ်င္ေတာ့ ဥဒဟုိ သြားလာေနေသာ လူအမ်ားကုိ ေတြ႔ရမည္။ ထိုအခန္းက်ဥ္းေလး ထဲမွ သူသည္ ရုံးတစ္ရုံး၌ မထင္မရွား အလုပ္ကုိ လုပ္ေသာ မထင္မရွား စာေရးေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ယခုေနသာ တကယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္း ၾကံစည္ ခဲ့လွ်င္ေတာင္ မနက္ျဖန္မွာ သူ႔ေနရာကုိ အစားထုိးဖုိ႔ တန္းစီေနေသာ သူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ကုိ ဆြဲခန္႔ လုိက္မည္ ျဖစ္သည္။ သူေသသြားလွ်င္ မည္သူမွ် လြမ္းမည့္သူ မရွိ။ မိသားစု မရွိ၊ ေဆြမ်ိဴး မရွိ။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအေဖာ္လည္း မရွိ။ လမ္းထိပ္တြင္ ညေနစာ ၀င္၀ယ္ေနက် တရုတ္ဆိုင္မွ အေဒၚႀကီးကေတာ့ သူဘယ္ေပ်ာက္ ေနပါလိမ့္ဟု စဥ္းစားေကာင္း စဥ္းစား လိမ့္မည္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာပဲဟု ေတြးေတာ့ ေသေၾကာင္းၾကံမည္ ဟူေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးလည္း ေခါင္းထဲမွ ေပ်ာက္ရ၏။

မနက္မုိးလင္းလွ်င္ လြယ္အိတ္အႏြမး္ကုိ လြယ္ကာ သူရုံးသုိ႔ ထြက္ခဲ့မည္။ ရုံးတြင္ ရုံးအုပ္ႀကီး၏ ေဟ့ေကာင္ အိပ္မငုိက္နဲ႔ေနာ္ ဟူေသာ ဆူသံပူသံကုိ ၾကားရမည္။ သံပတ္ေပးေသာ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ကဲ့သို႔ စာရင္းဇယားမ်ားကုိ လုပ္မည္။ ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ထုိးလွ်င္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ ေန႔လည္စာ တစ္ခြက္ကုိ ရုံးသက္သာဆုိင္မွ ၀ယ္စားႏုိင္သည္။ စိတ္ပါသည့္ ေန႔ဆုိလွ်င္ေတာ့ ခုံခ်င္းကပ္လ်က္ ထုိင္ေသာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ လူပ်ဳိႀကီး၏ မိန္းမက်မ္းကုိ နားေထာင္ လုိက္မည္။ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ေန႔လည္စာကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ အဆုံးသတ္ကာ အလုပ္ဆက္လုပ္မည္။

ငါးနာရီ ေဒါင္ကနဲ ထုိးလွ်င္ေတာ့ ေစာင့္ႀကဳိမည့္သူ မရွိေသာ အိမ္သုိ႔ ေလးတြဲ႔စြာ ျပန္လာခဲ့မည္။ ရုံးတက္ခ်ိန္ႏွင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္သည္ သူ႔အတြက္ ဘာမွ မထူးျခားပါတကား။ လမ္းထိပ္က တရုတ္ဆုိင္မွာ အခ်ိဳမႈန္႔မ်ားမ်ားႏွင့္ ေစ်းေပါေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ကုိ ၀င္ဆြဲ ခဲ့မည္။ တခါတေလေတာ့လည္း ၾကက္ဥေၾကာ္ႏွင့္ ေပါင္မုန္႔ႏွင့္ ညစာ တစ္ခြက္ကုိ ျဖစ္သလုိ ေျဖရွင္း လုိက္စၿမဲ။ ဒါက သူ၏ နိစၥဓူ၀ လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဘ၀ဆုိတာ တခါတေလေတာ့လည္း အေနခက္ အေသခက္လွသည္ဟု သူစဥ္းစား ေနမိသည္။

xxx

ထုိေန႔သည္ ရုိးအီေနေသာ ေန႔တေန႔ ၿပီသစြာ အလြန္ေႏွးေကြး ေနေၾကာင္း သူေကာင္းေကာင္းမွတ္မိ ေန၏။ ငါးနာရီေက်ာ္ ညေနခင္း တစ္ခုမွာ သူ႔ရဲ႕အိမ္ခန္း ျပတင္းေပါက္နား၌ ထုိင္ေနမိသည္။ လမ္းေပၚမွ လူအမ်ား သြားလာေနၾကသည္ကုိ ပ်င္းရိဖြယ္ ေငးၾကည့္ရင္း သူဘာေတြးမိမွန္းပင္ သတိမရေတာ့။ အိမ္ေရွ႕က တုိက္ခန္းေတြမွာ မိသားစု ေပါင္းစုံေနသည္။ သူ႔အခန္းက ေျခာက္လႊာ မွာမုိ႔ အခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ျမင္ေနရသည္။

တုိက္ေအာက္မွာ ကေလးေတြ ေဘာလုံးကန္ေနၾကသည္။ မ်က္ေစာင္းထုိး အခန္းမွ လက္သမား ျဖစ္ဟန္တူေသာ လူသည္လည္း ၀ရန္တာသို႔ ထြက္ကာ ေလညွင္းခံလ်က္ ရွိ၏။ ထုိအခန္းႏွင့္ ကပ္လ်က္မွ ဆရာမ အပ်ဳိႀကီး ျဖစ္ဟန္တူေသာ အမ်ဳိးသမီးသည္လည္း အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ ထုိင္လ်က္က သူ႔အေမႏွင့္ စကား လက္ဆုံက်လ်က္ရွိသည္။ သူတုိ႔၏ ေအာက္ထပ္ အခန္းတြင္ေတာ့ ကေလးမ်ားေသာ အိမ္ရွိသည္။ ထုိအိမ္၌ ကေလး ေလးေယာက္ငါးေယာက္မွ်ကုိ သူအၿမဲ ေတြ႕ေနရတတ္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသည္ကုိေတာ့ သူအတိအက် မသိ။ ကေလးမ်ားေသာ အိမ္ဟုသာ မွတ္ထားလုိက္သည္။

ထုိလူအားလုံးသည္ သူ႔ဘ၀မ်ားတြင္ သူစိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေနထုိင္လ်က္ ရွိၾကသည္ဟု သူထင္သည္။ သူ႔က်ေတာ့ စိတ္ညစ္သည္လည္း မဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ စိတ္၀င္စားစရာ ရွာမရေအာင္သာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ထုိခဏ၌ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ တုိက္ေအာက္တြင္ ကားတစ္စင္းဆုိက္ လာသည္။ ရုိးရုိးကားေသး မဟုတ္ဘဲ ပစၥညး္မ်ား၊ ပရိေဘာဂမ်ား တင္ထားေသာ ကားေပၚမွ အလုပ္သမားတုိ႔သည္ ပစၥညး္မ်ားကုိ အသယ္အခ် ျပဳၾကေလ၏။ စူးစမ္းၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔ ပစၥညး္ခ်ေနေသာ အခန္းသည္ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္း ျဖစ္ေနသည္။ ထုိအခန္း၌ လူမရွိသည္မွာ တစ္လေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီလား မသိ။

ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ သူလည္း အမွတ္တမဲ့ပင္ ျပတင္းေပါက္မွ ခြာခဲ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုကို သူၾကာရွည္ စိတ္မ၀င္စား ႏုိင္ခဲ့သည္မွာ ၾကာေလၿပီပဲ။

(ဆက္ရန္)

9 comments:

pandora said...

အင္းးးးးးး
ဆက္ဖတ္ရမွာေပါ.
ျမန္ျမန္ေရး

Anonymous said...

ျမန္ျမန္ဆက္ပါ ေဒၚပံုရိပ္

သက္ေဝ said...

စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါေၾကာင္း...

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မပန္ ဆက္ေရး ရမွာေပါ့ေလ...။
ဟုတ္ကဲ့ မမနိ :D
မသက္ေ၀ ေရးေနပါတယ္။ ခဏေတာ့ ေစာင့္ဦးေနာ္။

မီယာ said...

ဒုတိယပုိင္း ေမွ်ာ္...

တန္ခူး said...

အဲဒီအခန္းေလးမွာ သူ ့အတြက္ စိတ္၀င္စားစရာ တစံုတရာပါလာေတာ့မလား… အသဲတယားယားနဲ ့.. ကိုရီးယားကားလိုေတာ့ အပိုင္းေတြ အမ်ားၾကီးမခြဲနဲ ့ေနာ္…
နာမည္ေလးက လြယ္လြယ္ဆိုေတာ့ လူနာမည္ေလးလား… ဒါမွမဟုတ္…
ဒုတိယပိုင္းျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ ပံုရိပ္ေရ…

Anonymous said...

ဆက္ေရးမယ္ဆိုေတာ့လည္း

ဆက္ေစာင့္ရမွာေပါ့

နတ္ဆိုး

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မတန္ခူး မွန္းတာ မွန္ပါတယ္ကြယ္။ အစ္မေရ အခန္းေလးထဲက သူ႔အတြက္ စိတ္၀င္စားစရာေတြကုိ ဒုတိယပုိင္းမွာ ဖတ္ပါေနာ္။
ကုိနတ္ဆုိး ေစာင့္ေနတုန္း ဒုတိယပုိင္းေတာ့ တင္လုိက္ၿပီ။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မမီယာ ဒုတိယပုိင္း တင္လုိက္ပါၿပီ။ လာအားေပးတာ ေက်းဇူးပါ။