ပန္းခ်ီဆရာ

သူပန္းခ်ီ ဆြဲခ်င္သည္မွာ ၾကာျပီ။ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ယွက္ျဖာေနေသာ နံနက္ခင္းတစ္ခုကုိ ျမင္တုန္းက တခါ။ ၾကည့္ေလရာမွာ မသဲကြဲေလာက္ေအာင္ ျမဴေတြဆုိင္းေနေသာ နံနက္ေစာေစာက တခါ။ ရင္အုပ္နီနီနဲ႕ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကုိ သစ္ကုိင္းေပၚမွာ အမွတ္တမဲ့ေတြ႕လုိက္စဥ္က သူ႕အေမြးအေတာင္ေတြဟာ သိပ္ကုိႏူးညံ့မွာပဲရယ္လုိ႕ မွန္းမွန္းဆဆေတြးမိတုန္းက တခါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခါေတြ အားလုံးမွာ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ကုိ အခ်ိန္က လုိက္ေနေလရဲ႕။ နာရီဆုိတဲ့ေကာင္ကုိ မုန္းမုန္းတီးတီး ၾကည့္ရင္း မလုပ္မျဖစ္ဆုိတဲ့ အေတြးက ေခါင္းထဲမွာ ရစ္ပတ္လည္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။

ဒီေန႕ေတာ့ နာရီဆုိသည့္ အရာကုိ ေက်ာခုိင္းလုိက္ျပီ။ သြား….ငါ့ကုိ လာသတိမေပးနဲ႔ဟု ခါးခါးသီးသီး ေရရြတ္ျပီးေနာက္ ေက်နပ္သလုိ ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ ဆုိတာကုိ ပူပင္ေနစရာ မလုိေတာ့ ပန္းခ်ီဆြဲလုိ႕ ရဖုိ႕ နီးစပ္လာျပီ။

တကယ္ေတာ့ သူပန္းခ်ီ မဆြဲဖူးပါ။ အဲ…ပန္းခ်ီကားမ်ားစြာ ကုိေတာ့ၾကည့္ရႈ ခံစားဖူးသည္ေပါ့။ စိတၱဇပန္းခ်ီ အခ်ဳိ႕ကုိ သူႏွစ္သက္သည္။ နားလည္ရခက္ေသာ ေလးေထာင့္တုံးမ်ား၊ စက္၀ုိင္းမ်ား၊ မ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ေပါင္းစပ္ထားေသာ ကဒင္းစကီး (Kadinsky) ၏ ပန္းခ်ီကားမ်ား။ တခါတရံမွာ တိက်ေသာ အနားသတ္မ်ား ျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားျပီး တခါတရံမွာေတာ့ ျပန္႕က်ဲမႈမ်ားျဖင့္ ကန္႕သတ္မႈ ကင္းလြတ္ေနသည္ဟု သူမေတာက္တေခါက္ ေတြးဖူးသည္။ စတုဂံတုံးမ်ားျဖင့္ မ်က္စိကုိ ဖမ္းစားႏိုင္ေသာ၊ အေရာင္ကြက္မ်ားျဖင့္ ပုံေဖာ္ေသာ ကလီး(Klee)။ လေရာင္ေအာက္မွာ ျငိမ္သက္ေနေသာ စိန္႕ဂ်ာမိန္းမွ လထြက္ခ်ိန္ကုိ ၾကိဳက္လြန္း၍ တစိမ့္စိမ့္ ထုိင္ၾကည့္ဖူးသည္။ ျပီးေတာ့….စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းမ်ားျဖင့္ ဗန္ဂုိး (Van Gogh)။ အရုပ္ဆုိးလွသည္ဟု တခါက ထင္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း စုတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ရုပ္လုံးၾကႊလာေသာ ေနၾကာပန္းမ်ား။ ပန္းခ်ီကားမ်ားကုိ နားမလည္ဘဲ ၾကဳိက္သည္ဟူေသာ ခံစားခ်က္ျဖင့္သာ နားလည္ႏွစ္သက္ရုံျဖင့္ လုံေလာက္ျပီဟု သူထင္သည္။

ခုေတာ့ သူ႕ေရွ႕မွာ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနေသာ ပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္။ ေဆးေရာင္စုံမ်ားႏွင့္ စုတ္တံတစ္ေခ်ာင္း။ သူက်က်နန ခုံကုိဆြဲယူလုိက္ျပီး ပိတ္ကားကုိ ျပဳံးျပီးၾကည့္လုိက္သည္။ ဘာဆြဲရလွ်င္ ေကာင္းမည္လဲ။ လသာေနေသာ ညတစ္ညပုံဆြဲ လွ်င္ေကာင္းမည္လား။ ယခုက ေနေကာင္းေကာင္းသာ ေနေသာ မနက္ခင္းတစ္ခု။ မျဖစ္ေသး…။ ရႈခင္းပုံ ေကာင္းေကာင္းဆြဲ ရမည္လား။ သူ႕ေရွ႕မွ ျပတင္းေပါက္တစ္ခုမွာ ျမင္ေနရသည္က တိုက္အမုိးတစ္ခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ ျပတင္းေပါက္မ်ား။ သူ႕ဆႏၵႏွင့္ ျမင္ကြင္းက မကုိက္ညီ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဆြဲခ်င္ေသာပုံကုိ တိတိပပ ပုံေဖာ္၍မရ။

အၾကံရျပီ။ စိတ္ကူး၍ေကာင္းေအာင္ သီခ်င္းဖြင့္ရမည္။ ပန္းခ်ီဆြဲေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သီခ်င္းဖြင့္၍ ဆြဲသည္ဟု ေျပာဖူးသည္။ စီဒီမ်ားစြာတင္ထားေသာစင္မွ စီဒီတစ္ခ်ပ္ဆြဲယူလုိက္သည္။ ရႈိပင္ (Chopin) ၏ ညေတးသြား (Nocturne) တစ္ပုဒ္က ေျဖးညင္းစြာ သာယာစြာ လြင့္ပ်ံ႕လာသည္။ သူေက်ေက်နပ္နပ္ ျပဳံးျပီး ပန္းခ်ီဆြဲရန္ အေၾကာင္းအရာကုိ မ်က္စိမွိတ္ကာ စဥ္းစားမိသည္။

အစိမ္းေရာင္ ျမက္ခင္းတစ္ခု။ ျမက္ပင္မ်ားက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အစိမ္းေရာင္မ်ဳိးမဟုတ္။ ေမြးကင္းစျမက္ပင္မ်ားဟု ဆုိရမလား၊ ႏုညက္ေသာ အစိမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ ျမက္ခင္းေပၚမွာ အုပ္အုပ္ဆုိင္းဆုိင္း သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္။ အရိပ္တစ္ခ်ဳိ႕က က်ဳိးၾကားက်ဳိးၾကား။ ေန႕ျမင္ကြင္းအစား ညျမင္ကြင္းကုိသူ ပုံေဖာ္၍ ရျပီ။ ညေတးသြားေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ညက ပိန္းပိတ္ေမွာင္ေနေသာ ညမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္။ လေရာင္ ရက္ေရာေသာ ညမ်ဳိးျဖစ္ ရမည္။ လေရာင္ကုိ အျဖဴႏွင့္အ၀ါၾကား ခပ္ေျပေျပထား ရမည္ဟု သူေတြးသည္။ လေရာင္က သစ္ရြက္က်ဲက်ဲမ်ားၾကားမွ ဟုိတေျပာက္ဒီတေျပာက္။ ႏြဲ႕ေပ်ာင္းေပ်ာင္းျဖစ္ေနေသာ သစ္ရြက္တုိ႕က ခပ္တုိးတုိးတုိက္ေနေသာ ေလညွင္းကုိ ပုံေဖာ္ေစရမည္။ မခံစားရေသာ္လည္း ျမင္ေစရမည္။ သစ္ပင္သည္ ပန္းခ်ီကား၏ ဘယ္ဘက္ေလးပုံတစ္ပုံ ခန္႕တြင္႐ွိေနေစရမည္။ ျမက္ခင္းေပၚမွာ အေရာင္လက္ေနေသာ ပုိးစုန္းၾကဴးကေလးမ်ား။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ ေရႊ၀ါေရာင္သုံး ရမည္ဟု ေတးထားလုိက္သည္။ အဲ…ျပီးေတာ့ ပုိးစုန္းၾကဴးကေလးမ်ားကုိ လုိက္ဖမ္းေနေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္။ ကေလးကုိ ေယာက္်ားေလး အျဖစ္ဆြဲလွ်င္ ေကာင္းမည္လား၊ မိန္းကေလး အျဖစ္ဆြဲလွ်င္ေကာင္းမည္လား။ အုိ…ကေလးဟာ ကေလးေပါ့။ က်ားလားမလား သိစရာမလုိ။ ကေလး၏မ်က္ႏွာ တ၀က္တပ်က္ကုိ ပုိးစုန္းၾကဴးေလး တစ္ေကာင္၏ အေရာင္ျဖင့္ မသဲမကြဲ ျမင္ေနေစရမည္။

သူ႕စိတ္ထဲ ပုံေဖာ္လုိ႕ ရသမွ်ႏွင့္ သူေက်နပ္သြားသည္။ မ်က္စိကုိ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ အေရွ႕ျမင္ေနရေသာ အျဖဴေရာင္တစ္ခု။ ဒီအျဖဴေရာင္ကုိ အေရာင္မ်ဳိးစုံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမည္။ ဘယ္ကစ ဆြဲရမည္နည္း။ သစ္ပင္ဆီကလား၊ ျမက္ခင္းကလား၊ ကေလးကုိ စဆြဲရမည္လား။ လကမ်ားလား။ သူစုတ္တံကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ အၾကာၾကီး စုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။ လက္မ်ားက မေရြ႕။ ထုိအခ်ိန္မွာ သီခ်င္းက တုန္႕ကနဲ ရပ္သြားသည္။ စီဒီတစ္ခ်ပ္မ်ား ျပီးသြားတာလား။ သူ႕ေခါင္းတစ္ခုလုံး ပူလာသလုိ ခံစားရသည္။ အျဖဴေရာင္သည္ သူ႕အတြက္ အက်ည္းတန္လာသည္။ တလိပ္လိပ္ တက္လာေသာ ေဒါသတုိ႕ကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္လုိ႕ မရေတာ့ဘူး ထင္သည္။ ရုတ္တရက္……….သူဘာလုပ္မိသည္ မသိ။ ျပန္ထုိင္လုိက္ခ်ိန္မွာ အညဳိမ်ား…။အျဖဴေရာင္ ပိတ္စေပၚမွာ အညဳိေရာင္ စုတ္ခ်က္မ်ား။

အသက္ကို မွန္မွန္ရႈရင္း သူစိတ္ေပါ့ သြားသလုိ ခံစားရသည္။ သီခ်င္းကုိ ဆက္ဖြင့္ဖုိ႕ ထလုိက္သည္။

(ျပီးပါျပီ။ ျပီးမွန္း မသိမွာစုိး၍..)