ကၽြန္မႏွင့္ သစ္ပင္ေလးမ်ား

အပင္မ်ားကို ၾကည့္၍ ကၽြန္မ ရူးဖူးပါသည္။ တမ်ဳိးမထင္ေစ လုိပါ။ စာအုပ္ရူး ရူးၾကသလုိ၊ ပန္းခ်ီရူး ရူးၾကသလို ကၽြန္မလည္း အပင္ရူးရူးဖူး ပါသည္။ ေျမပေဒသာကၽြန္းတြင္ ႏွစ္တုိင္း လုိလို ႐ွိတတ္ေသာ ပန္းျပပြဲ သြားတုိင္း ကၽြန္မ ႏွင္းဆီပင္မ်ားကုိ အလြန္အမင္း လုိခ်င္ခဲ့ဖူးသည္။ ေမေမ့ကုိ ပူဆာေတာ့ ေမေမက ႏွင္းဆီပင္ဆိုတာ စုိက္ရခက္တယ္၊ ၀ယ္ျပီး မၾကာခင္ ေသမွာပဲ ဟုကန္႕ကြက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာက္ႏွင္းဆီ ဆုိလား၊ အပင္ငယ္ေလးမ်ားကုိ ေတြ႕ျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ေမေမက ဘယ္အပင္မွ ၀ယ္မေပး။ သမီး ဂရုစုိက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးဟု ဆုိေတာ့ ကၽြန္မမွာ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျငိမ္ေနလုိက္ရသည္။

ပထမဆုံး ကၽြန္မ ပုိင္ဆုိင္ဖူးေသာ သစ္ပင္ေလးကုိ မွတ္မိေနပါသည္။ cactus ဟုအဂၤလိပ္လုိ ေခၚေသာ ကႏၱာရပင္ေလး ျဖစ္သည္။ အပင္အရြယ္မွာ ေသးငယ္ျပီး အျမင့္မွာလည္း ႏွစ္လက္မ သာသာမွ်သာ။ ထုိအပင္ေလးကုိ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ က၀ယ္ေပးသည္ဟု မွတ္မိေနပါသည္။ ကၽြန္မစာေမးပြဲတြင္ အဆင့္ေကာင္းေကာင္း ျဖင့္ေအာင္၍ ထင္သည္။ ကၽြန္မအပင္မ်ားကုိ ခ်စ္၍ အပင္တစ္ပင္လုိခ်င္ ေနတာ ၾကာျပီမုိ႕ ထုိအပင္ေလးကုိ ရေတာ့ အလြန္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ ေျခာက္တန္းျဖစ္မည္ထင္၏။

အပင္ရျပီး ကာစမွစ၍ ကၽြန္မ အပင္ေလးကုိ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ ရသည္မွာ အေမာ။ ဆူးေသးေသးေလး မ်ားပါျပီး ျပန္႕ကားတုတ္ခုိင္ေသာ အခက္အလက္မ်ားကုိ ၾကည့္ရသည္ႏွင့္ပင္ ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ကၽြန္မ အခန္းမွာ ေနေရာင္၀င္ေသာ ျပတင္းေပါက္ေပါင္ ေပၚတြင္ အပင္ေလးကုိ တင္ထားလုိက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ မနက္တစ္ခါ ညတစ္ခါ ေရမွန္မွန္ေလာင္း ေပးသည္။ ကၽြန္မ မိဘမ်ားကလည္း အပင္ကုိ ဘယ္လုိ ဂရုစုိက္ရမည္ ဟူ၍ မေျပာျပ။ မၾကာခင္မွာပင္ ထုိအပင္ေလး ေသသြားခဲ့သည္။ ထုိအခါမွ ေမေမကုိ ေျပာျပေတာ့ ေမေမက ေရအေလာင္းလြန္တာ ျဖစ္မွာေပါ့ဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ ကႏၱာရပင္ ေရအမ်ားၾကီး မလုိအပ္သည္ကုိ ခပ္ခ်ာခ်ာ ေျခာက္တန္း ေက်ာင္းသူကၽြန္မက မသိ။ ေမေမ ေျပာတာ မွန္ပါလိမ့္မည္။ အျမစ္ကေလးမ်ား ပုပ္၍ပင္ေနသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ အပင္ေသေလးကုိ ၾကည့္ကာ ႏွေျမာမဆုံး။

ဒုတိယ အပင္ကေတာ့ ငရုတ္ပင္ကေလး တစ္ပင္။ ကၽြန္မတုိ႕အိ္မ္ ျမိဳ႕ထဲ တုိက္ခန္းမွာမုိ႕ အပင္မ်ား အတြက္ ေနရာ မရွိလွ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေရွ႕ပန္းအုိး ထဲမွာ ငရုတ္ပင္ေလးတစ္ပင္ စုိက္ထား၏။ ကၽြန္မ အဖြားေလးက စုိက္ခဲ့သည္ ထင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မကုိ တာ၀န္ေပးလုိက္သည္။ တခါတရံ ငရုတ္သီးမ်ား သီးလွ်င္ ခူး၍ေမေမ့ကုိ ဟင္းခ်က္ဖုိ႕ ေပးရသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ထမင္းပြဲတြင္ ဒါသမီး အပင္ကသီးတဲ့ င႐ုတ္သီးဟု ၾကြားေနမိေတာ့သည္။ ဒီလုိႏွင့္ အပင္ေလးေတာ္ေတာ္ ၾကီးလာျပီးေနာက္ စာကေလးမ်ားဆိတ္၍ ေသသြားခဲ့သည္။

တတိယ အပင္ကေတာ့ ႏြယ္ပင္ေလးတစ္ပင္။ ကၽြန္မ ေမြးေန႕မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ အျဖစ္ေပးခဲ့သည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက အလြန္အလုပ္မ်ား ေနျပီမုိ႕ အပင္တစ္ပင္ေလာက္ လိုခ်င္ေသာ္ျငားလည္း ဂရုမစုိက္ႏုိင္မွာမို႕ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့။ သူငယ္ခ်င္းက လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလာေတာ့လည္း ၀မ္းသာအားရပင္ လက္ခံမိပါသည္။ ႏြယ္ပင္ေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ပင္။ အစိမ္းေရာင္အရြက္ အေျပာက္ေလးမ်ား ႏြယ္၍က်ေနေသာ္လည္း ႏြယ္ကျဖင့္ မရွည္လွေသးပါ။ ကၽြန္မစာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားလိုက္ေတာ့ ေရေလာင္းေပးဖုိ႕ သတိရတတ္ပါသည္။ ကၽြန္မအခန္းက ေနေရာင္မ၀င္လွသည္မို႕ ေနသာေသာ ရက္မ်ားတြင္ သူ႕ကုိ အျပင္ထုတ္ေပးရသည္။ တခါတရံ ေမ့ေနလွ်င္ အပင္က သိသိသာသာ ညူိး၍သြားေတာ့သည္။ ဒီလုိႏွင့္ပင္ သူ႕ခမ်ာ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ သက္ဆုိးရွည္မည္ ၾကံကာမွ ကၽြန္မခရီး႐ွည္တစ္ခု သြားဖုိ႕က ဖန္လာသည္။ ေရေလာင္းမည့္သူ မ႐ွိမွာမုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ သူ႕အား ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေ႐ွာက္ဖုိ႕ တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ပင္ သူငယ္ခ်င္းအခန္းက ေနေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရေသာ ေနရာကုိေရြးကာ အပင္ေလးကုိ ခ်ိတ္ေပးခဲ့သည္။ ေရမွန္မွန္ေလာင္း ဖုိ႕လည္းမွာရသည္။

ကၽြန္မခရီးကေန ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက အပင္သြားျပန္ေတာင္းသည့္ အခါ ေသသြားျပီတဲ့။ ကၽြန္မစိတ္ေတာ္ေတာ္ ညစ္သြားသည္။ ေရမွန္မွန္မေလာင္းဘူးလား ဟုသူ႕ကုိ ေမးေတာ့ သူက အခန္းေျပာင္းရင္း အထုပ္အပုိးမ်ားႏွင့္ တုိက္မိကာ ပန္းအုိးျပဳတ္က်ျပီး ကြဲသြားခဲ့သည္တဲ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အပင္ပါေသသြားခဲ့သည္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းက သူျပန္၀ယ္ေပး ပါရေစလုိ႕ ဆုိေတာ့ ေနပါေစေတာ့ဟုသာ ျငင္းခဲ့ရသည္။ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ အပင္တစ္ပင္မွ အသက္မရွည္ႏုိင္ ပါလား။

မၾကာခင္ကပင္ ကၽြန္မအတြက္ အပင္တစ္ပင္ လက္ေဆာင္ရလာျပန္သည္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရာက္လာေသာ လက္ေဆာင္ထုပ္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အပင္တစ္ပင္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ပုိျပီးအံ့ၾသရ ျပန္သည္။ အပင္ေလးမွာ ပ်ဳိးကာစပင္ ျဖစ္မည္ထင္၏။ အိမ္တြင္းစုိက္ အပင္ အမ်ဳိးအစား ျဖစ္ျပီး အရြက္အနည္းငယ္သာ ထြက္ေသးသည္။ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားႏွင့္ ပန္းအုိးက်က်နန ပါေတာ့ စာေရးစားပြဲေပၚမွာ လွလွပပေတာင္ စုိက္လုိ႕ရ၏။ စကၠဴဘူးခံြထဲမွ ထုိအပင္ေလးကုိ ထုတ္ျပီး ကၽြန္မစားပြဲေပၚသုိ႕ တင္ထားလုိက္သည္။ ဒီတခါေတာ့ ေရအေလာင္းလည္း မလြန္ေစရေတာ့၊ နည္းလည္းမနည္း ေစရေတာ့။ ေနေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရဖုိ႕လည္း သတိထားရမည္။ အိမ္တြင္းမွာ စုိက္မည္ဆုိေတာ့ ဆိတ္ႏုိင္မည့္ စာကေလးရန္ကုိလည္း မပူရ။ တုိက္ခ်ျပီး ပန္းအုိးကုိ ခြဲမပစ္ဖုိ႕ေတာ့ သတိထားရမည္။ အင္း……အပင္တစ္ပင္ ႐ွင္ဖုိ႕ဆုိတာ အက်ဳိးအေၾကာင္း ညီညြတ္တုိက္ဆုိင္မွ၊ ေနေရေလ မွ်တမွ ပါတကား။