ခုတေလာ အလုပ္က မ်ားတာမို႕ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း လူကေတာ္ေတာ့္ကုိ ေမာေနပါျပီ။ ေရမိုးခ်ဳိး၊ စားစရာရွိတာ စားျပီးရင္ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕ ေကြးခ်င္စိတ္ကပဲ မ်ားေနပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တဖန္ေရာက္ခဲ့ ျပန္ပါျပီ ေသာၾကာေန႕ညကုိ။ ေသာၾကာေန႕ညေနေတြကုိ ပုံရိပ္ အၾကဳိက္ဆုံးပါပဲ။ ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့ ေန႕ေတြ ေခတၱရပ္ဆိုင္းျပီး ေနာက္တေန႕မွာလည္း အလုပ္သြားစရာ မလုိတာမို႕ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေနလုိ႕ရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ စားခ်င္တာစားျပီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္ပါတယ္။ ေရးလက္စေလး ဆက္ေရးမယ္ေပါ့။ ေရးလက္စက ရွိေပမယ့္ ေရးေနၾက မဟုတ္တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ဆုိေတာ့ ေရးရတာ သိပ္မသြားပါဘူး။
ဒါနဲ႕ ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ စဥ္းစားရင္း ေခါင္းကုိေမာ့လုိက္ေတာ့ လား…လား…။ မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚမွာ ပုိးဟပ္တစ္ေကာင္။ ပုိးဟပ္မွ အမိျမန္မာျပည္က ပုိးဟပ္ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္ဟန္တူတဲ့ ပုိးဟပ္။ ဒီမွာက တခ်ဳိ႕ပုိးဟပ္ကေလးေတြက ေသးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးေသးတယ္လုိ႕ ဆုိရမွာပါ။ ပုိးဟပ္ဆုိ ၾကီးၾကီးေသးေသး ပုံရိပ္ အလြန္မုန္းပါတယ္။ အိမ္ကုိ တပ္ႏုိင္သေလာက္ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္း ထား၊ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သိမ္းတာေတာင္မွ ဒီပုိးဟပ္က ဘယ္ကေရာက္ လာတာလဲေပါ့။
ခက္တာက သူက မီးဖုိထဲမွာ မဟုတ္ဘဲ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနတာ။ ဒါနဲ႕ မျဖစ္ဘူး ဆုိျပီး ခုံတစ္လုံးနဲ႕ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ မီေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကပ္ထူစကၠဴ အလိပ္တစ္လိပ္နဲ႕ ပုိးဟပ္လုိက္ရုိက္ ပါေတာ့တယ္။ ပုိးဟပ္ကလည္း သိပ္လ်င္ပါတယ္။ ခုံေအာက္ကေန စားပြဲေအာက္ေရာက္။ ဗီရုိနားေရာက္။ ေနာက္ေတာ့ ရွာမေတြ႕ေတာ့ ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ေပၚမ်ား ေရာက္ေနလားဆုိျပီး လုိက္ရွာၾကည့္ ရေသးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ရႈပ္ေနတာေပါ့။ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာရွာ ၾကည့္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရွာမေတြ႕တဲ့ အဆုံး လက္ေလ်ာ့လုိက္ ရပါေတာ့တယ္။
ခုံမွာ ျပန္ထုိင္ေတာ့ ေရးလက္စ၊ စဥ္းစားလက္စ ဇာတ္လမ္းေလးလည္း ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ မသိ။ မ်က္စိကလည္း ဘယ္နားမွာမ်ား ပုိးဟပ္ပုန္းေန မလဲ ဆုိျပီး ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္။
ေနာက္ဆုံး မီးမိွတ္ အိပ္ယာ၀င္တဲ့ အထိ ပုိးဟပ္ကုိလည္း မေတြ႕ပါဘူး။ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း ဘာမွ မေရးျဖစ္လုိက္ ပါဘူး။
(ျပီးကာနီး ပါျပီ။ ဒီပိတ္ရက္မွာ ျပီးေအာင္ ေရးမယ္။ ေၾကြးေၾကာ္ထားတာ။)
2 comments:
ပိုးဟပ္.. ေၾကာ္ျငာ.. ေျဖရွင္းခ်က္...
အားလံုးကို သံုးသပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ဖတ္ရေတာ့မည္ဟု ေပါက္လိုက္၏.. အိုေက.. ဖတ္လိုက္ဦးမယ္..။
တကယ့္ပုိ႔စ္ မတင္ႏုိင္ေသးခင္ ဆားခ်က္လုိက္တာပဲ မေလးမေရ။:D
Post a Comment