အား… အခုမွပဲ ေႏြးသြားေတာ့သည္။ ေဖ်ာ္ထားေသာ လက္ဖက္ရည္ တစ္ငုံပါးစပ္ထဲ ေရာက္မွပဲ ခ်မ္းေနတာ ေျပသြားေတာ့သည္။ ခုတေလာ ရာသီဥတုက ေအးလာျပီ။ အေႏြးစက္ကုိ ဖြင့္ေသာ္လည္း အျမဲတမ္းသာ ဖြင့္ေနရလွ်င္ မလြယ္ပါ။ လကုန္တြင္ လာမည့္ အေႏြးေပးခကုိ သူေၾကာက္မိ၏။ အင္း ေခၽြတာမွ။
ေရခဲေသတၱာ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ စားစရာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပင္။ ဒါေပမယ့္ တခုမွ မစားခ်င္တာ ခက္သား။ ခုအခ်ိန္တြင္ စားခ်င္သည့္ အစာက အိမ္မွာ မရွိ။ ဒီလုိနဲ႕ ၀ယ္ျပီး မစားျဖစ္ေသာ အစာအခ်ဳိ႕ အမႈိက္ပုံးထဲသုိ႕ေရာက္ ကုန္သည္။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ကလည္း သုံးသည့္ ေစ်းဖုိးမွာ လိုတာထက္ ပုိမ်ားသြားခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့လည္း စားစရာ မရွိဟု သူပဲ ျငီးျငဴ တတ္ျပန္ပါသည္။ သူမ်ားေတြေတာ့ စားစရာ တကယ္ မရွိလုိ႕ ဒုကၡေရာက္ေန ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါက ျဖစ္တာနဲ႕ စားတတ္ရမွာေပါ့ဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကို ဆုံးမသည္။ အသင့္စား ေခါက္ဆြဲ တစ္ထုပ္ကုိ ေဖာက္ကာ အရြက္မ်ားမ်ားႏွင့္ စားပစ္လုိက္ေတာ့လည္း ညေနစာ တစ္နပ္ ျပီးသြားသည္ပဲ။
ေရမုိးခ်ဳိး အကၤ်ီလဲျပီးေတာ့ ေလွ်ာ္ျပီးစ ဆံပင္ကုိ ဘီးႏွင့္ျဖီးသည္။ ဘီးက က်ဴိးလုက်ိဳးခင္မုိ႕ ဘီးအသစ္တစ္ေခ်ာင္း ၀ယ္ရန္ စဥ္းစားမိသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖီးလုိ႕ ရေနတာပဲေလ။ ဘာလုိ႕မ်ား အသစ္ လုိခ်င္ေနရေသးတာလဲဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆန္းစစ္ေတာ့ အသစ္လုိခ်င္ ေနေသာစိတ္ ေလ်ာ့က်သြားသည္။
ေအးေအးရွိသည္မုိ႕ အေႏြးထည္ ထူထူတစ္ထည္ လုိက္ရွာမိသည္။ စုတ္ေသာ္လည္း ထူေသာ အေႏြးထည္ တစ္ထည္ ဗီရုိေအာက္ဆုံးထပ္မွ ထြက္လာသည္။ အထက္တန္းေလာက္ ကတည္းက ၀တ္ခဲ့ေသာ ကုိယ့္အၾကဳိက္ဆုံး အေႏြးထည္ တစ္ထည္ ဆုိတာ သတိရသြားျပန္သည္။ ေခၽြတာေရး လုပ္ျပီး အ၀တ္အစား မ၀ယ္ဘဲ ေနဖုိ႕ ၾကဳိးစားခဲ့သည္မွာ ၾကာျပီ။ ေအာင္ျမင္သင့္ သေလာက္ ေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း စိတ္လြတ္သြားသည့္ အခါမွာေတာ့ တစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္ျဖစ္တတ္သည္။ ေလ်ာ့ေစ်းခ်တိုင္း မ၀ယ္ႏွင့္၊ တန္တယ္ ထင္တုိင္း မ၀ယ္ႏွင့္။ မလုိဘဲႏွင့္ မ၀ယ္ႏွင့္။ ဒီလုိ သတိထားမိလွ်င္ ကုိင္ျပီးေသာ အက်ီၤ ျပန္ခ်ျဖစ္သြားသည္။ အင္း ဒီလုိေတာ့လည္း ဟုတ္ေနသား။
ထုိင္ခုံေပၚထုိင္ရင္း ေစာင္မထူမပါး တစ္ထည္ကုိလည္း ဆြဲျခဳံမိသည္။ ႏုိဗယ္ဆု ရသြားေသာ သမၼတေဟာင္း ဂ်င္မီကာတာေတာင္ အိမ္ထဲမွာ ေနလွ်င္ အေႏြးထည္ တစ္ထည္ အျမဲ ၀တ္ထားသည္ဆုိပဲ။ အေႏြးေပးရ သက္သာေအာင္၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းမႈ သက္သာေအာင္၊ စသည္ျဖင့္ ၾကားဖူးတာပဲ။ သမၼတေတာင္ အေႏြးထည္ ၀တ္ေနတယ္ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ကလည္း အားက်မခံ အေႏြးထည္ေရာ၊ ေစာင္ပါ ျခဳံေနလုိက္မည္။ ဒီလုိဆုိ ေခၽြတာေရးလည္း ျဖစ္ရာက်၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိလည္း ညွာတာရာ က်ေပမေပ့ါ။
ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရေသာ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ဖြင့္မည္လုပ္သည္။ အလုပ္မွ ျပန္လာကတည္းက အိပ္ခ်ိန္အထိ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္တတ္သည္မွာ ကုိယ့္အက်င့္လုိ ျဖစ္ေနျပီ။ ဘေလာက္ေတြ လုိက္ဖတ္သည္။ ပုိ႕စ္အသစ္ ေရးဖုိ႕ ၾကဳိးစားသည္။ ကြန္ပ်ဴတာသုံးခ်ိန္ နည္းနည္းေလ်ာ့လွ်င္ ကုိယ့္ေခၽြတာေရး အစီအစဥ္ေလးကုိ အေထာက္အကူ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဒါေပမယ့္….အင္း…. အင္း…. ဘယ္ေလာက္မ်ား စုမိသြားမွာ မို႕လုိ႕လဲ။ ဒါေတာ့ လာမေျပာနဲ႕။ ေခၽြတာႏုိင္ဘူး။
7 comments:
တူတူပဲ ပုံရိပ္ေရ။ က်န္တာေတြေတာ့ ၾကိဳးစားေခၽြတာႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးက ေခၽြတာေရးအစီအစဥ္ေလးေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ။ :)
ဟားဟား လာမေျပာနဲ႔ ဒါေတာ့ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူး...
အေရးအသားေလးက ညက္ေတာ့ ဖတ္လို႔ေကာင္းတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ပါ...
ေခၽြတာမေနနဲ႕ မ်ားမ်ားသာေရး ပံုရိပ္ :P
ပုံရိပ္က စာေရးေကာင္းလုိ႔ အျမဲေစာင့္ဖတ္ျဖစ္တယ္.. comment ေတာ့ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး.. တျခားဟာ ေခၽြတာေနာ္.. computer သုံးတာေတာ့ မေခၽြတာနဲ႔.. အဲဒါမွ ပုိ႔စ္အသစ္ေတြ မၾကာခဏဖတ္ရမွာ.. :)
ဒါမ်ိဳးေတာ႔ မေခၽြတာပါနဲ႔ ညီမေလးေရ..
မ်ားမ်ားသာေရးပါ။ စာေရးေကာင္းၿပီး အေရးၾကဲလြန္းလို႔။ တေန႔တပုဒ္ေရးလဲ စိတ္မဆိုးဘူး သိလား။
မဂ်မ္းနဲ႕ တူတူပဲေပါ့။ :) ပုံရိပ္လဲ ဘေလာက္စြဲ ပါတယ္။
ကုိပီတိလဲ မေခၽြတာနဲ႕ေနာ္ မ်ားမ်ားေရး (ဟဲဟဲ ျပန္ရစ္လုိက္ျပီ။)
မႏုစံဆီလဲ ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြ ဖတ္လုိ႕ ေကာင္းတယ္။
မခ်ဳိသင္း တေန႕ တပုဒ္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕။ ဟီး အဲဒီေလာက္ေတာ့ မသြက္ဘူး။ အစ္မ လာအားေပးတာ ေက်းဇူး။
ပံုရိပ္ စာဖတ္ၿပီး ေလးမ အိုင္ဒီယာရၿပီ..။ ေခၽြတာမလို ့ .. ေလးေအးစက္ဖို းနဲ ့ ပိတ္စဖိုးေလးေခၽြတာရာေရာက္ၿပီး သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလးလဲ မထိခိုက္ေအာင္... ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းအက်ီၤေလးနဲ့ ေရွာ့ပန္တိုေလး ၀တ္ရင္ေကာင္းမလားလို ့.. အဟိ..။ ေကာင္းကင္က ရိုက္ရင္ ပံုရ္ိပ္ဆီ ေျပးလာမယ္ေနာ္..။
မေလးမ အဆင္သင့္ပဲ အခ်ိန္မေရြး လာခဲ့။ ရုိက္မယ္ မထင္ပါဘူး အဟိ...။
Post a Comment