ေလယာဥ္ကြင္းမွာ

ေလယာဥ္ကြင္း…။ လူေတြ ပ်ားပန္းခတ္မွ် မ်ားျပားေနသည္။ ပိတ္ရက္မုိ႕ မိသားစုဆီ ျပန္လာၾကသူမ်ား၊ မိသားစုဆီ ျပန္သြားမည့္သူမ်ား။ အိတ္ၾကီးအိတ္ငယ္ႏွင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္သြားၾကသူမ်ား။ ကေလးေတြ ျမဳိင္ျမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ႏွင့္၊ အိတ္ေတြ မႏုိင္မနင္းႏွင့္ စုံတြဲေတြ။ ထုိင္ေနရာမွ သူ လူေတြကုိ လုိက္ၾကည့္ေနျဖစ္သည္။ ခ်စ္ေသာသူ၏ ေလယာဥ္က ဆုိက္မလာေသး။ ေလယာဥ္ဆုိက္ရာ လုိဏ္ေခါင္းမ်ားမွ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေလွ်ာက္လာေနၾကသည္။ ေအးေသာ ေဒသမွ လာခဲ့ဟန္တူသည္။ အားလုံး အေႏြးထည္ထူထူ၊ ကုတ္အက်ၤ ီလက္ကခ်ိတ္လ်က္…။

သူ႕နံေဘးမွာ ထုိင္ေနေသာ အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕သမီးကုိ လာၾကဳိသည္ဟု ေျပာ၏။ ေလယာဥ္ကလည္း ၾကာလုိက္တာေနာ္။ ဆုိက္သင့္ေနျပီဟု စိတ္မရွည္ လွစြာ ေရရြတ္ေနသည္။ ေလယာဥ္အေျခအေနကုိ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ စစ္ၾကည့္ေတာ့ ေလယာဥ္က စ၍ ဆင္းေနျပီတဲ့။ သူေပ်ာ္သြားသည္။ မၾကာခင္ ေလယာဥ္ဆုိက္ေတာ့မည္။

သူ႕ေရွ႕မွာ မိသားစုတစ္စု ျဖစ္ဟန္တူေသာ လူတစ္စု ရပ္ေနၾကသည္။ အမ်ဳိးသမီးက လူလတ္ပုိင္း အရြယ္။ ၁၃ႏွစ္ ၁၄ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လည္း ပါသည္။ အသက္ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္ခန္႕ အမ်ဳိးသား တစ္ေယာက္လဲ ပါသည္။ သူတုိ႕လက္ထဲတြင္ “အိမ္အျပန္ကုိ ၾကဳိဆုိ ပါတယ္ အစ္ကုိရြဳိင္ယင္” ဟု ေရးထားေသာ ကဒ္ထူျပားတစ္ျပား ကုိင္ထားသည္။ သူတုိ႕အားလုံး ၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ေကာင္ေလးက အေပါက္၀ဘက္ကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္၊ ကဒ္ျပားကုိ ေထာင္လုိက္ႏွင့္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ေျပာက္က်ား ၀တ္စုံႏွင့္ စစ္သားတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ အမ်ဳိးသမီးက ထုိစစ္သားကုိ လွမ္း၍ ေမးသည္။ ရွင္တုိ႕ ဘယ္ေလယာဥ္နဲ႕ လာၾကတာလဲတဲ့။ စစ္သားက ျပန္ေျဖသည္။ အမ်ဳိးသမီးက သူ႕ အစ္ကုိ (သို႕မဟုတ္ ေမာင္) ကုိလာၾကဳိသည္တဲ့။ ကၽြန္မ အစ္ကုိ (ေမာင္)လဲ အဲဒီလုိ စစ္၀တ္စုံမ်ဳိး ၀တ္ထားတာ ဟုေျပာေနေသာ သူ႕အသံမွာ တက္ၾကြေနသည္။ သူတုိ႕ ေျပာတာကုိ နားေထာင္ရင္း ကုိယ္ပါ လုိက္ေပ်ာ္ေနမိသည္။

အနီးအနားမွာ ထုိင္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္က သူ႕ညီမကုိ လာၾကဳိသည္တဲ့။ ေလယာဥ္ကြင္းႏွင့္ သူ႕အိမ္က တစ္နာရီေလာက္ ကားေမာင္းရတာမုိ႕ ေလယာဥ္ဆုိက္ဖို႕ကုိ စိတ္ေစာ၍ ေန၏။ ရာသီဥတုက ဒီေန႕ သိပ္မဆုိး၍ ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျပာေနေသးသည္။ သူတုိ႕အိမ္က ေရကန္ေလးတစ္ကန္ နံေဘးမွာ ရွိသည္။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ႏွင့္ ေနလုိ႕ ေကာင္းေသာ္လည္း အရာရာႏွင့္ ေ၀းသည္မို႕ ျမဳိ႕ထဲ တခါထြက္ဖုိ႕ အေရး ကားအၾကာၾကီး ေမာင္းရသည္ဟု ညည္းေနေသးသည္။

ခ်စ္ေသာသူကုိ လာၾကဳိေသာ သူကေရာ….။ သူကေတာ့ ခ်စ္ေသာသူကုိ ေတြ႕ရမည့္ အတြက္ ရင္ခုန္၏။ ေမွ်ာ္ရတာကုိ ေပ်ာ္ပါသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ႏႈတ္ဆက္ရတာထက္ စာလွ်င္ မေတြ႕ခင္ ေမွ်ာ္လင့္ရတာကုိ သူၾကဳိက္ပါသည္။

ခရီးသည္ ေနာက္တသုတ္ ခပ္သြက္သြက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနသည္။ အားလုံးက လုိရာခရီးကုိ ေရာက္ေစခ်င္ ေနၾကသည့္ အသြင္။ ေဟာ.. ေတြ႕ပါျပီ။ လူအမ်ားၾကားထဲမွ သူေမွ်ာ္ေနေသာ သူ။ ထုိင္ရာမွ ထလုိက္သည္။ ရပ္ေနရာမွ မေရႊ႕မိဘဲ ျပဳံးျပေနမိသည္။ အနီးကပ္လာေတာ့ သူ႕ကုိ လွမ္းဖက္၍ ႏႈတ္ဆက္သည္။ သူတုိ႕ နံေဘးမွ စစ္သားလူငယ္ကုိ ၾကဳိေနေသာ လူစုမွာ ၾကြက္စီ ၾကြက္စီ ညံ၍ ေနသည္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ကားဆီကုိ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။

ၾကဳိဆုိျပီးလွ်င္ေတာ့ ခြဲခြာရဦးမည္။ ေလယာဥ္ကြင္း၌ ၾကဳိၾကသည္။ ေလယာဥ္ကြင္း၌ ငုိၾကသည္။ ေလယာဥ္ကြင္း၌ ေမွ်ာ္ၾကသည္။ ေလယာဥ္ကြင္း၌ ေပ်ာ္ၾကသည္။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္လုိပါပဲ။ ၾကဳိျပီးလွ်င္ ႏႈတ္ဆက္ရမည္။ ေလယာဥ္ကြင္းကေတာ့ သူ႕တာ၀န္သူ ထမ္းေဆာင္ ေနေပလိမ့္မည္။ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း အေၾကာင္းကုိ မသိက်ဴိးကၽြံ ျပဳ၍ ဒီညေတာ့ သူေပ်ာ္လုိက္ဦးမည္။