လြယ္လြယ္ (ဇာတ္သိမ္း)

(ဒီ၀တၳဳဇာတ္သိမ္းပုိင္းကုိ မေရးျဖစ္ဘဲ ဆြဲထားသလုိ ျဖစ္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေစာင့္ဖတ္သူေတြ အားလုံး ေက်းဇူး။ အေနာက္တုိင္း ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပုဒ္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။)

ထုိေန႔က အရာရာသည္ အခါတုိင္းလုိပဲ ေနသားတက် ရွိလ်က္။ ပိတ္ေနက် မဟုတ္ေသာ ရုံးပိတ္ရက္ တစ္ရက္မုိ႔ သူသမားရုိးက် မဟုတ္ဘဲ အိမ္မွ ထြက္ခဲ့သည္။ ဘယ္သုိ႔ ဦးတည္ရမည္ မသိဘဲ ေရာက္တတ္ရာရာဟုသာ သေဘာထားကာ တုိက္ေအာက္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းလည္း ပိတ္သည္မုိ႔ ကေလးေတြကုိ အိမ္ေရွ႕ကစားကြင္းတြင္ ေတြ႕ရသည္။ မ်က္မွန္းတန္းမိေနေသာ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္က ႏႈတ္ဆက္သည္ကုိ မၿပဳံးခ်င္ ၿပဳံးခ်င္ ၿပဳံးျပခဲ့သည္။ ထုိေန႔က ေနသာေနပါသည္။

လမ္းထိပ္နား ေရာက္ေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ သူျမင္ဖူးေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ လြယ္လြယ္….။ သူတုိးတုိးေလး ေရရြတ္မိရင္း ရင္ေတြခုန္လာသည္။ လြယ္လြယ့္မ်က္ႏွာကို မျမင္ဖူး ေသာ္လည္း ကုိယ္ေနဟန္ထားကုိ မွတ္မိေနသည္။ လြယ္လြယ္မွ လြယ္လြယ္ အစစ္ပါပဲ။ စားစရာေလး၊ တုိလီမုတ္စေလး အနည္းငယ္ ေရာင္းေသာ ဆုိင္မွာ လြယ္လြယ္ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္လ်က္။ သူ႔နံေဘးမွာ အေမအရြယ္ အေဒၚအရြယ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးပါလာသည္။ လြယ္လြယ္က ေရာင္စုံပစၥည္းေလးအခ်ဳိ႕ကုိ ကုိင္လ်က္ ရယ္ေမာကာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးအား ျပေန၏။

သူေျခလွမ္းေတြကုိ ေႏွးပစ္လုိက္သည္။ ဆုိင္နားကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ကပ္လာေတာ့ လြယ္လြယ့္ကုိ အနီးကပ္ျမင္ရသည္။ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ မ်က္ႏွာေပါက္ႏွင့္ ေကာင္မေလးသည္ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ထက္ ပုိမည္ မထင္။ အရုပ္ေလးမ်ား ပါေသာ အျဖဴေရာင္ တီရွပ္ကုိ ပန္းေရာင္စကပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ တြဲ၀တ္ထားသည္။ ၿပီးေတာ့…ၿပီးေတာ့…အုိ……။ သူေျခလွမ္းေတြ မွားကုန္ၿပီ။ ပန္းေရာင္စကပ္ ေအာက္ေျခအနားတုိ႔ ေအာက္မွ ေျခေထာက္မ်ား။ မာေက်ာ၍ အေရာင္မတူေသာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္…။ လြယ္လြယ့္မွာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ မရွိပါလား……..။ ေျခေထာက္အတု တစ္ဖက္ႏွင့္ အျပဳံးအစစ္ တစ္ခုကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လြယ္လြယ္။ ေျခေထာက္အတုကုိ မမႈဘဲ ေျခသလုံးေပၚစကပ္ကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လြယ္လြယ္။ ေရာင္စုံေဘာပင္ေလး အခ်ဳိ႕ကုိ ကုိင္လ်က္ ရယ္လုိ႔ေမာလုိ႔ ဆုိင္ထဲမွ ထြက္လာေသာ လြယ္လြယ္။ တတ္လည္း တတ္ႏုိင္ပါဘိ။

သူထုိေန႔က လမး္ဆက္မေလွ်ာက္ျဖစ္ပါ။ လမ္းတ၀က္မွာ အိမ္သုိ႔ ျပန္လွည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ တုိက္ခန္းက်ဥ္းထဲကုိ ေရာက္ေတာ့ သူရဲ႕ တစ္ခုေသာ ျပတင္းေပါက္ကုိ ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္ျဖစ္သည္။ မနာလုိခဲ့ရေသာ လြယ္လြယ္။ ခုေတာ့ သူ႔ကုိသူ ေ၀ခြဲမရပါ။ သနားစရာေကာင္းသည္က လြယ္လြယ္လား ဒါမွမဟုတ္….။ သူ႔ကုိသူ ေ၀ခြဲမရပါ။ သူျပတင္းေပါက္ကုိ ဆြဲပိတ္လုိက္သည္။ သနားစဖြယ္၊ ၿငီးေငြ႔စဖြယ္ မနက္ျဖန္တစ္ခုကုိ သူမျမင္ခ်င္ေတာ့ပါ။