Thursday 19 February 2009

လြယ္လြယ္ (ဇာတ္သိမ္း)

(ဒီ၀တၳဳဇာတ္သိမ္းပုိင္းကုိ မေရးျဖစ္ဘဲ ဆြဲထားသလုိ ျဖစ္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေစာင့္ဖတ္သူေတြ အားလုံး ေက်းဇူး။ အေနာက္တုိင္း ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပုဒ္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။)

ထုိေန႔က အရာရာသည္ အခါတုိင္းလုိပဲ ေနသားတက် ရွိလ်က္။ ပိတ္ေနက် မဟုတ္ေသာ ရုံးပိတ္ရက္ တစ္ရက္မုိ႔ သူသမားရုိးက် မဟုတ္ဘဲ အိမ္မွ ထြက္ခဲ့သည္။ ဘယ္သုိ႔ ဦးတည္ရမည္ မသိဘဲ ေရာက္တတ္ရာရာဟုသာ သေဘာထားကာ တုိက္ေအာက္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းလည္း ပိတ္သည္မုိ႔ ကေလးေတြကုိ အိမ္ေရွ႕ကစားကြင္းတြင္ ေတြ႕ရသည္။ မ်က္မွန္းတန္းမိေနေသာ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္က ႏႈတ္ဆက္သည္ကုိ မၿပဳံးခ်င္ ၿပဳံးခ်င္ ၿပဳံးျပခဲ့သည္။ ထုိေန႔က ေနသာေနပါသည္။

လမ္းထိပ္နား ေရာက္ေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ သူျမင္ဖူးေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ လြယ္လြယ္….။ သူတုိးတုိးေလး ေရရြတ္မိရင္း ရင္ေတြခုန္လာသည္။ လြယ္လြယ့္မ်က္ႏွာကို မျမင္ဖူး ေသာ္လည္း ကုိယ္ေနဟန္ထားကုိ မွတ္မိေနသည္။ လြယ္လြယ္မွ လြယ္လြယ္ အစစ္ပါပဲ။ စားစရာေလး၊ တုိလီမုတ္စေလး အနည္းငယ္ ေရာင္းေသာ ဆုိင္မွာ လြယ္လြယ္ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္လ်က္။ သူ႔နံေဘးမွာ အေမအရြယ္ အေဒၚအရြယ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးပါလာသည္။ လြယ္လြယ္က ေရာင္စုံပစၥည္းေလးအခ်ဳိ႕ကုိ ကုိင္လ်က္ ရယ္ေမာကာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးအား ျပေန၏။

သူေျခလွမ္းေတြကုိ ေႏွးပစ္လုိက္သည္။ ဆုိင္နားကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ကပ္လာေတာ့ လြယ္လြယ့္ကုိ အနီးကပ္ျမင္ရသည္။ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ မ်က္ႏွာေပါက္ႏွင့္ ေကာင္မေလးသည္ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ထက္ ပုိမည္ မထင္။ အရုပ္ေလးမ်ား ပါေသာ အျဖဴေရာင္ တီရွပ္ကုိ ပန္းေရာင္စကပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ တြဲ၀တ္ထားသည္။ ၿပီးေတာ့…ၿပီးေတာ့…အုိ……။ သူေျခလွမ္းေတြ မွားကုန္ၿပီ။ ပန္းေရာင္စကပ္ ေအာက္ေျခအနားတုိ႔ ေအာက္မွ ေျခေထာက္မ်ား။ မာေက်ာ၍ အေရာင္မတူေသာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္…။ လြယ္လြယ့္မွာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ မရွိပါလား……..။ ေျခေထာက္အတု တစ္ဖက္ႏွင့္ အျပဳံးအစစ္ တစ္ခုကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လြယ္လြယ္။ ေျခေထာက္အတုကုိ မမႈဘဲ ေျခသလုံးေပၚစကပ္ကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လြယ္လြယ္။ ေရာင္စုံေဘာပင္ေလး အခ်ဳိ႕ကုိ ကုိင္လ်က္ ရယ္လုိ႔ေမာလုိ႔ ဆုိင္ထဲမွ ထြက္လာေသာ လြယ္လြယ္။ တတ္လည္း တတ္ႏုိင္ပါဘိ။

သူထုိေန႔က လမး္ဆက္မေလွ်ာက္ျဖစ္ပါ။ လမ္းတ၀က္မွာ အိမ္သုိ႔ ျပန္လွည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ တုိက္ခန္းက်ဥ္းထဲကုိ ေရာက္ေတာ့ သူရဲ႕ တစ္ခုေသာ ျပတင္းေပါက္ကုိ ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္ျဖစ္သည္။ မနာလုိခဲ့ရေသာ လြယ္လြယ္။ ခုေတာ့ သူ႔ကုိသူ ေ၀ခြဲမရပါ။ သနားစရာေကာင္းသည္က လြယ္လြယ္လား ဒါမွမဟုတ္….။ သူ႔ကုိသူ ေ၀ခြဲမရပါ။ သူျပတင္းေပါက္ကုိ ဆြဲပိတ္လုိက္သည္။ သနားစဖြယ္၊ ၿငီးေငြ႔စဖြယ္ မနက္ျဖန္တစ္ခုကုိ သူမျမင္ခ်င္ေတာ့ပါ။

9 comments:

တန္ခူး said...

မသိမသာ ပါးပါးေလး နွိ ုင္းျပသြားတာ လွလိုက္တာ ပံုရိပ္ေရ… သိသိသာသာေရးရဖို ့လြယ္သေလာက္ မသိမသာေလး ေရးဖို ့အေတာ္ခက္ပါတယ္… ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀မွာ ေရာင့္ရဲေပ်ာ္ရြွင္ေနတတ္တဲ့ လြယ္လြယ့္လို စိတ္ကေလး လိုခ်င္လိုက္တာ…ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀ကို စိတ္ပ်က္ျငီးေငြ ့ေနတဲ့ သူ ့လို စိတ္မ်ိဳးက တခါတခါ ေရာက္လာတတ္တယ္… ေက်းဇူးပါပံုရိပ္ေရ…

JuneOne said...

လာဖတ္သြားပါတယ္။

ဒီ၀တၳဳေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ။

မီယာ said...

ဘယ္လုိေျပာရမလဲ မသိဘူး.. ခံစားမိတာ ေတြးမိတာေတာ့ အစုံပဲ.. အၿပီးအထိ ေရးေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပါ။ ေစာင့္ဖတ္ေနရတာေလ။

nu-san said...

ဒုတိယပုိင္းဖတ္ျပီးသြားေတာ့ လြယ္လြယ္ဟာ ေျခေထာက္တစ္ခုခု ခၽြတ္ယြင္းေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ေတာ့ မွန္းမိတယ္.. ပုံရိပ္ေရ။ ကိုယ့္ကုိကုိယ္စိတ္ပ်က္အားငယ္ မေနပဲ လက္ရွိအေျခအေနကုိ လက္ခံႏုိင္တဲ့ လြယ္လြယ့္ လို မိန္းကေလးမ်ိဳး အျပင္မွာလည္း အမ ေတြ႕ဖူးတယ္.. ငယ္ငယ္က ေဆးထုိးမွားျပီး ေျခေထာက္က မသန္ေတာ့တာ.. သူ က စာသိပ္ေတာ္တယ္.. ေနာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္သြားတယ္.. အခုေနာက္ပုိင္းမေတြ႕ျဖစ္တာ ေတာင္ ၾကာျပီ။ အခု လြယ္လြယ္ ဇာတ္သိမ္းကုိ ဖတ္ျပီးေတာ့ သူ႕ကုိ သတိရမိတယ္.. ေက်းဇူးပါ ပုံရိပ္ေရ.. မအားတဲ့ၾကားက အခ်ိန္ယူျပီး ျပီးေအာင္ ေရးေပးလုိ႕.. :)

P.Ti said...

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူး အျမင္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အေသးစိတ္ေရးသြားတာ စိတ္၀င္စားစရာေလး ျဖစ္သြားတယ္။

အေတြးေတြေတာ့ေပးသြားတာပဲ။ ဘာအေတြးေတြလဲဆုိေတာ့...

သက္ေဝ said...

မအားတဲ့ၾကားက ၿပီးေအာင္ဆက္ေရးေပးတာ ေက်းဇူးပါ ပံုရိပ္ေရ...
ဒုတိယပိုင္းကိုဖတ္ၿပီးထဲက လြယ္လြယ္ဟာ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနႏိုင္တယ္လို႕ ေတြးမိတယ္...
ဒါေပမယ့္ ဘ၀ကို အၿပံဳးမပ်က္ ရင္ဆိုင္ေနႏိုင္တဲ့ သတၱိေလးကိုေတာ့ အရမ္းသေဘာက် ႏွစ္သက္မိပါတယ္...
လြယ္လြယ္ဟာ သနားစရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ...

Anonymous said...

ေစာင့္ဖတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလုံး ေက်းဇူး။
မတန္ခူး ပုံရိပ္လည္း တခါတေလ ၿငီးေငြ႕တဲ့ စိတ္၀င္တတ္တာေၾကာင့္ စဥ္းစား မိရင္း ေရးျဖစ္ပါတယ္။
juneone လာဖတ္တာ ၀မ္းသာတယ္။
မမီယာ ေနာက္ဆုိ ခံစားမိတာေလးေတြ မွ်ေ၀လုိ႔ ရရင္ မွ်ေ၀ ခဲ့ပါဦး။ :)
မႏုစံနဲ႔ မသက္ေ၀ အမွန္းေတာ္ပါတယ္။ ပုံရိပ္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားလဲ မေအာင္ျမင္။ :D
မႏုစံ အျပင္မွာ ေတြ႔ဖူးတယ္ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက သိပ္ကုိ ခ်ဳီးက်ဴးစရာ ေကာင္းမွာပဲ။
ကုိပီတိ ဘာအေတြးေတြလဲ....အင္း လွ်ဳိ႕၀ွက္သည္းဖုိ လုပ္ေနျပန္ၿပီ။
မသက္ေ၀ေရ ဟုတ္ပါတယ္၊ လြယ္လြယ္ဟာ အသနားခံ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာပါ။

Anonymous said...

အဲဒီ ၀တၳဳကို ပီဒီအက္ဖ္နဲ႕ အကုန္ တစုတစည္းထဲ လုပ္ေပးပါလားဟင္.. မေလးၾကိဳက္လို႕ပါ

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မေလးေရ ခုလုိ သိမ္းထားမယ္ ဆုိတာ သိရလုိ႔ ၀မ္းသာ ပါတယ္။ အီးေမးလ္ကုိ ပုိ႔လုိက္တယ္ေနာ္။