Saturday 23 February 2013

သီခ်င္းေရာင္ျခယ္

          ဆယ့္ႏွစ္ရက္၊ ဆယ့္သုံးရက္၊ ဆယ့္ေလးရက္….
          သုံးရက္လုံးကုိ မေမ့ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ကိုေမ့ထားခဲ့ၿပီးေတာ့မွ ဆယ့္ေလးရက္ေန႔မွာ ေပၚလာတဲ့ ေရွ႕မီေနာက္မီႀကီးရဲ႕ အေတြးေလ။
          ဒီေန႔ေတာ့ အနီေရာင္ေတြက လႊမ္းမုိးလြန္းေနသည္ဟု ထင္သည္။ အနီေရာင္ၾကားမွာ ပန္းေရာင္ကလည္း ပုန္းတ၀က္ ကြယ္တ၀က္ပင္။ ႏွင္းဆီနီေတြ၊ စကၠဴနီေတြ၊ အနီရဲရဲ ကဒ္ေတြ၊ ရဲရဲေတာက္ေနတဲ့ အသည္းေတြ၊ ပန္းနီေသြးေျပးေနတဲ့ ၀က္၀ံရုပ္ေလးေတြ၊ နီတြတ္ေနတဲ့ ေခ်ာကလက္ဘူးေတြ။ အုိ…မျမင္ခ်င္မွ အဆုံးပဲ။
          ေဘးနားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ခ်ိန္းထားတဲ့ သူတုိ႔ေကာင္ေလးေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္း ရယ္လုိ႔ေမာလုိ႔။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ႏွင္းဆီနီနီေတြနဲ႔ ပန္းစည္းကုိ ကုိင္ရင္း ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္သြားေလရဲ႕။ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ေလ။ ေရွ႕က လမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ့ လူရြယ္ရဲ႕ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွာလည္း နီနီေထြးေထြး အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ လွမ္းေတြ႔ေနရတယ္။ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ထုိင္ေနတဲ့ အဖြားႀကီးႏွစ္ေယာက္ကလည္း အနီေရာင္ လႊမ္းမုိးတဲ့ ပ၀ါၿခံဳထည္ ကုိယ္စီနဲ႔။
ၾကည့္စမ္း…ဒီေန႔ကုိ အေရာင္ျခယ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္မရွိတာ ကုိယ္တေယာက္တည္းလား။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ဒီေန႔ ဘာအစီအစဥ္ရွိလဲလို႔ ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ဂရုမစိုက္သလုိလုပ္ၿပီး ေျဖခဲ့တာ သတိရတယ္။ ဘာဂရုစိုက္စရာ ရွိလုိ႔လဲ။ မေန႔တေန႔ကလုိ ေန႔တေန႔ပါပဲ။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္တခ်ဳိ႕က စကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ဘဲ ေစာေစာျပန္မွာမုိ႔ လုပ္စရာရွိတာေတြ ျမန္ျမန္လုပ္ရမယ္လုိ႔ ေလာေဆာ္ေနၾကတယ္။ တေယာက္ကေတာ့ အိမ္မွာပဲ ခ်က္မတဲ့။ တေယာက္ကေတာ့ ေျခာက္နာရီမွာ ခ်ိန္းထားသတဲ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လေလာက္ကတည္းက ဆုိင္မွာ ေနရာဦးထားရတယ္ ဆုိပဲ။ တုိ႔မ်ားေတာ့ ဒီေလာက္ မႀကဳိးစားဘူးလုိ႔ မလုိတမာေတြးေနလုိက္တယ္။
“ဟယ္လုိ…။ ေဟ့…ငါပါ။”
“ဘယ္က ငါလဲ…။ မသိဘူး။”
အသံရွင္ကုိ သိေသာ္လည္း ဘုေတာခ်င္ေသာ စိတ္ကမ်ားေန၏။
“မသိရင္လည္း ၿပီးတာပဲ။ နင့္နာမည္နဲ႔ သီခ်င္းတပုဒ္ ေရဒီယုိမွာ ၾကားလုိ႔။ အဲဒါေျပာျပမလုိ႔။”
“ဟယ္….။ တကယ္….။”
ေလသံခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းသြား၏။
“ဘယ္လုိင္းကလဲဟင္။”
“ဂႏၳ၀င္ဂီတ…။ ကဲ…ျမန္ျမန္နားေထာင္။ မၾကားလုိက္ဘဲ ေနဦးမယ္။”
စကားမဆုံးခင္မွာပင္ ေရဒီယုိကုိ လက္က ဖြင့္ၿပီးေနေပၿပီ။
“ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္း။ ေနာက္မွ ျပန္ေခၚလုိက္မယ္ေနာ္…။”
ေရဒီယုိက သီခ်င္းက ခ်ဳိျမစြာ…လြမ္းေမာစြာ။ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ ဆုိတာေတာ့ သိႏွင့္ၿပီးၿပီ။ တိတ္တိတ္ေလး က်ိတ္ၿပဳံးရင္း သီခ်င္းကုိ နားေထာင္၏။ 

“လစႏၵာရယ္…ကုိယ့္ရဲ႕ အလြမ္းေတြဟာ
ေျဖသိမ့္လုိ႔ ရမွာ မဟုတ္။
ခ်စ္သူရွိတဲ့ အနာဂတ္ကုိ
ကုိယ္အၿမဲ ေတာင့္တ ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲ။”

ဒီေန႔က အေရာင္ေတြစံုလုိ႔ ေနသည္။





1 comment:

တန္ခူး said...

ဂရုစိုက္မွဳေလးတခုဟာ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးကို လွပအေရာင္စံုသြားေစတာ အမွန္ပဲေနာ္ညီမ...