Sunday 17 June 2007

မုိး႐ြာခ်ိန္

ေလသည္ ၾကမ္း႐ွ႐ွတုိက္၍ ေနသည္။ ေနေရာင္က ေပ်ာက္လုလု။ အေနာက္ဘက္ဆီမွ တိမ္တုိက္တုိ႕ အလိပ္လုိက္ တက္၍လာ ေနျပီ။ သဲဖုန္တို႕ ေ၀့လည္ေနေသာ ကတၱရာ လမ္းမၾကီးေပၚ ႐ွပ္တုိက္ေျပးလႊား ေနေသာေလကုိ မုိးမ်က္စိမိွတ္ ရင္း ခံယူလုိက္သည္။ မိုးနံ႕မုိးရိပ္ သင္းလုိ႕ပါလား။ တစ္ခါတုန္းက မုိးတုိ႕ဆရာမ ေျပာတာကုိ သတိရမိသည္။ ေလထဲမွာ ေရေငြ႕ေတြ ပါလာျပီဆုိ မုိးရြာေတာ့ မယ္တဲ့။ ေလထဲမွာ ေရေငြ႕တုိ႕ စိမ့္လုိ႕ ေအးလုိ႕။ အုိ…မုိးမွာထီးမွ ပါမလာပဲ။ အိမ္ကုိ မုိးေရေတြ ရႊဲလုိ. ျပန္သြားရင္ အေမဆူမွာ ေသခ်ာသည္။ ထီးကုိ လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္ထားသင့္တဲ့ အေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးကုိ ဂ႐ုစိုက္ဖုိ.လုိေၾကာင္း၊ စာေမးပြဲနီးမွ ဖ်ားနာေနလွ်င္ ဒုကၡပါပဲ ဆုိသည့္အေၾကာင္း။ အေမ့ဆူသံကုိ ၾကဳိတင္ၾကားေယာင္ လုိက္ရင္း မုိးပခုံးတြန္႕ မိသည္။

ေလက ပုိလုိ႕ပင္ ၾကမ္းလာသည္။ မုိးလြယ္အိတ္ၾကဳိးကုိ တင္းတင္းဆုပ္ရင္း ေျခလွမ္း သြက္သြက္လွမ္းလုိက္သည္။ လမ္းမေပၚမွာ ကားမ်ား ဥဒဟုိသြားလာ ေနၾကသည္။ ေစ်း၀ယ္ျပီး ျပန္လာဟန္ ႐ွိေသာ အသက္ၾကီးၾကီး အမ်ဳိးသမီးၾကီးသည္ ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ျပီး စိတ္ပူသြားဟန္တူသည္။ ပစၥည္းမ်ားကုိ မႏုိင့္တႏုိင္ သယ္ပုိးျပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေက်ာင္းဆင္းလာဟန္ ႐ွိေသာ ၾကဳိးသိုင္းဖိနပ္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလး ကေတာ့ မုိး႐ြာမည္ကုိ ဂရုမျပဳေလဟန္ျဖင့္ ေရခဲမုန္႕ဆုိင္ မွာပင္ ေရခဲမုန္႕ ၀ယ္ရန္ေစာင့္ ေနလုိက္ေသးသည္။ ဘယ္က လြတ္လာသည္ မသိေသာ အေမြးစုတ္ဖြားႏွင့္ ေခြးပုေလးကေတာ့ မိုး႐ြာမည္ကုိ သိေလဟန္ျဖင့္ အျမီးကုပ္၍ တလိမ့္လိမ့္ႏွင့္ ေျပးေလျပီ။

မီးသည္နီရာမွ စိမ္းသြားသည္။ မုိး လမ္းကုိ အေျပးအလႊား ျဖတ္ကူးမိသည္။ မုိးစက္မုိးေပါက္ေလးမ်ား ျဖဳိးျဖဳိးေျဖာက္ေျဖာက္ က်၍လာျပီ။ ေရွ႕မွာ မုိးအိမ္ကုိ ျမင္ေနရျပီမုိ႕ အားတက္သေရာႏွင့္ ေျခလွမ္း သြက္သြက္လွမ္း လုိက္သည္။ မုိးမသည္းခင္ အျမန္ေျပးမွ။ ဒါမွ အေမ့ဆူသံ မၾကားရမွာ။ ဒါေတာင္ မုိးရာသီမွာ ထီးေဆာင္သင့္တဲ့ အေၾကာင္း ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာခ်င္ေျပာေနမွာ။

ေလွကားရင္းမွာ မုိးဆံပင္ကုိ တစ္ခ်က္ခါ လုိက္သည္။ ဆံပင္မွာ တြဲခုိေနေသာ ေရစက္တုိ႕ လြင့္စင္သြားၾကသည္။ ဖိနပ္ကုိ ငုံ႕ၾကည့္ရင္း သိပ္မစို ပါဘူးဟု ကိုယ့္ကုိကုိယ္ အားေပးလုိက္သည္။ ေလွကားထစ္တုိ႕ကုိ အေျပးအလႊားတက္ရင္း “ဒီမုိး..ဒီမုိး…ဒီမိုးသည္းတဲ့ေန.ေတြ” ဟုသီခ်င္း တုိးတုိးညည္း မိသည္။ ေလွကားထစ္တုိ႕ အဆုံးမွာ႐ွိ ေနေသာတံခါး တစ္ခ်ပ္ကုိ တြန္းဖြင့္ကာ ၀င္လုိက္ေတာ့ တုိက္ခန္းက်ဥ္းေလး မွာတိတ္ဆိတ္လုိ႕ ေနသည္။ လြယ္အိတ္ကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်လုိက္ေသာ အသံမွာ က်ယ္ေလာင္လြန္း ေနသည္။ မုိး ၾကမ္းျပင္ ေပၚကုိ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။

မုိး၏ တိုက္ခန္းေလး ထဲမွာ မုိးတုိ႕ ႐ႈိက္ၾကီးတငင္ ရြာေနေလသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနေပမယ့္ အေမ့ဆူသံ ကုိမၾကားရေပ။

3 comments:

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မုိး႐ြာရင္ဘာလုပ္မယ္ ဆုိတဲ့ tag အတြက္ပါ။ ဘာလုပ္မယ္ ဆုိတာ ေရးထားတာ ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မုိး႐ြာတာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပါ။ မယုံလွ်င္ ပုံျပင္ဟု မွတ္ၾကေပေရာ့….ဒန္႕တန္႕တန္႕။ ယခု တဖန္ tag လုပ္ခံရသူ ကေတာ့
အိမ့္ခ်မ္းေျမ့
ဘလာေဂါက္

Anonymous said...

ဒီေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေလးက အထိဆံုးပဲ ပံုရိပ္ေရ ။

(မုိး၏ တိုက္ခန္းေလး ထဲမွာ မုိးတုိ႕ ႐ႈိက္ၾကီးတငင္ ရြာေနေလသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနေပမယ့္ အေမ့ဆူသံ ကုိမၾကားရေပ။)

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

အားေပးတာ ၀မ္းသာပါတယ္ မဂ်စ္ေရ