Wednesday 8 August 2007

အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္

ေနကခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူေနသည္။ ရာဘာဖိနပ္ ကေလးပင္ ေပ်ာ္က်ေတာ့မွာ လားဟုသူ ေပါက္ေပါက္႐ွာရွာ ေတြးမိသည္။ အခုလည္း ေပ်ာ္က်ေနသလုိ ပါပဲ။ တရိရိနဲ႕ ပါးလာေသာ ဖေနာင့္ေနရာကုိ ၾကည့္မိေတာ့ သူေျခကုိေတာင္ ဖြဖြ လွမ္းမိသည္။ အင္းေလ.. သူလည္း အနင္းခံရတာ ၾကာလွျပီကုိး။ လူရုပ္..အဲ.. ဖိနပ္ရုပ္ေတာင္ မေပၚခ်င္ေတာ့။

ေရွ႕မွာ အိမ္ကုိ လွမ္းျမင္ရျပီမုိ႕ သူေျခလွမ္း သြက္သြက္လွမ္းလုိက္သည္။ မိန္းမက ဘာဟင္းမ်ား ခ်က္ထားမွာပါလိမ့္။

အိမ္ေပၚတက္လုိက္ေတာ့ အိမ္ကေလး နိမ့္သြားသလုိ။ အိမ္ေရွ႕ ၾကမ္းေပၚမွာ ထမင္း၀ိုင္းေလး ခင္းထားသည္။ ဟင္းခြက္ ထမင္းခြက္ေတြေတာ့ မခ်ေသး။

“မိန္းမေရ.. ကုိယ္ျပန္လာ ျပီေဟ့”

“ကၽြန္မ ဒီမွာ ထမင္းအုိး ခ်ေနလုိ႕”

မီးဖုိေပၚသုိ႕ တင္လုိက္ေသာ ထမင္းအုိးမွာ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္း ႏွင့္က်က္ေလာက္ျပီ။ မိန္းမအနားက ခြာျပီး အိမ္ေရွ႕က ၾကဳိးတန္းေပၚမွာ လႊားထားေသာ ပုဆုိးကုိ ဆြဲယူလုိက္သည္။ ေရခ်ဳိးဦးမွ။

ေရခြက္ကုိကုိင္ ၍ေရစည္နားမွ ျပန္တက္လာေတာ့ ထမင္းစားပြဲ၀ိုင္းေလး ေပၚမွာ ထမင္းခြက္ ဟင္းခြက္တုိ႕ ေရာက္ေနျပီ။ စြပ္က်ယ္အေဟာင္း တစ္ထည္ကုိ ေကာက္စြပ္ျပီး ထမင္းစားပြဲမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္၏္။ မိန္းမက ငပိရည္က်ဲက်ဲကုိ ေမႊကာ သူ႕ပန္းကန္ထဲသုိ႕ ဦးခ်သည္။ ေရက်ဲက်ဲ င႐ုတ္သီး မ်ားမ်ားႏွင့္ အာလူးေလး ေလးတုံးပါေသာ ဟင္းကုိ ထည့္ေပး ျပန္၏။ ကန္စြန္း႐ုိးနီမ်ားက ပန္းကန္ထဲမွာ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္။ သခြားသီးစိတ္ေလး ေလးစိတ္ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ သနားစရာ။ ဘာရြက္မွန္းမသိေသာ အရြက္တမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ခ်က္ထားေသာ ဟင္းခ်ဳိက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္း။ သူငါးပိရည္ႏွင့္ နယ္ထားေသာ ထမင္းတစ္လုတ္ကုိ ပါးစပ္ထဲထည့္လုိက္သည္။ မာၾကမ္းၾကမ္း အရသာႏွင့္ ေအာက္သုိးသုိးအနံ႕တုိ႕ ေရာသြားၾကသည္။ အင္း….ဟင္းမေကာင္း ရင္ေတာင္မွ ထမင္းအိအိ ေမႊးေမႊးေလးေတာ့ စားရရင္ ေသေပ်ာ္ပါျပီ။

xxxxxxxxxxxxxxxxx

“အား…ပူလုိက္တာကြာ”

“ေဟာ… ေဖေဖျပန္လာျပီ”

သူအိမ္ထဲ ၀င္လာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းမွာ ဓာတ္ခဲႏွင့္ ကားေမာင္းေနေသာ သားက လွမ္းေအာ္သည္။ ဆယ္ႏွစ္အ႐ြယ္႐ွိျပီ ျဖစ္ေသာသားက ေတာ္ေတာ္နားလည္ ေနျပီ။ အိမ္မွာသူ႕ေျခသူ႕လက္ လုပ္တတ္ေနျပီ။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကုိ သူဖြင့္တတ္သည္။ ကာတြန္းကား ဆိုလွ်င္အေခြထည့္ျပီး ၾကည့္တတ္သည္။ ကက္ဆက္ဖြင့္ကာ “ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ… ဘုရားတစ္ဆူ” ဟုလုိက္ေအာ္ တတ္သည္။

“သားေရ.. ပန္ကာဖြင့္ စမ္းကြာ။ ပူလုိက္တာ လြန္ေရာ”

သားကုိ ေပြ႕ခ်ီရာမွခ်၍ ေျပာေတာ့ သားက ေခါင္းခါျပသည္။ မီးမလာဘူး ေဖေဖတဲ့။ အင္း…..ဒီမီးေတာ့ ကြာဟု စိတ္ထဲက ညည္းမိသည္။

“ေရေလး တစ္ခြက္ေလာက္ ခပ္ေပးစမ္းပါကြာ”

သားက ေနာက္ေဖးဘက္ကုိ ေျပး၀င္သြားရင္း ေရခဲေသတၱာကုိ ေျပးဖြင့္သည္။ ေရခြက္ေလး တစ္ခြက္သူ႕လက္ထဲမွာ ပါလာသည္။

“ဟာ မင့္ေရကလည္း မေအးပါလား”

“မေအးဆုိ မီးပ်က္သြားတာ မနက္ထဲကပဲ။ အခုညေနေစာင္း တဲ့ထိျပန္မလာဘူး။ ဒီည တစ္ညလုံးပ်က္ဦး မလားမသိ။ ကုိရီးယားကားေလး ေတာ့လြတ္ပါျပီ”

သားတုိ႕ အေမက ၀င္ေျပာသည္။ သူ႕မွာလည္း သူ႕စြဲလမ္းမႈေလးနဲ႕ သူ။ ကုိရီးယားကားတဲ့။

“ကဲ..ရွင္ထမင္း စားေတာ့မလား။ ကၽြန္မ ဂတ္စ္မီးဖုိနဲ႕႔ပဲ ဟင္းေႏြးလုိက္ေတာ့မယ္”

“ေရအရင္ ခ်ဳိးဦးမယ္ကြာ။”

ေရခ်ဳိးခန္း မ၀င္ခင္ ေျမအုိးေလးထဲမွ ေရတစ္ခြက္ကုိ တစ္က်ဳိက္ထဲ ေမာ့ခ်လုိက္မိသည္။ အား…ေအးသြားတာပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျမအုိးထဲက ေရကပဲ အျမဲေအးေနတာ။

ေရခ်ဳိးခန္း၀င္မည္ လုပ္ေတာ့ မိန္းမရဲ႕ လွမ္းေအာ္သံကုိ ၾကားလုိက္ေသးသည္။

“ေရေတြ အမ်ားၾကီး မျဖဳန္းနဲ႕ေနာ္။ မီးက ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမယ္ မသိဘူး။”

“ေအးပါကြာ။ ေအးပါကြာ။”

ဒီမီးေတာ့ ကြာဟု ဒုတိယ အၾကိမ္ က်ိန္ဆဲျပန္သည္။ ေရေလးေတာ့ ၀၀ခ်ဳိးရတဲ့ ဘ၀လုိခ်င္ ပါတယ္။ မေက်မနပ္ႏွင့္ ေခါင္းေပၚမွ ေရတ၀ုန္း၀ုန္း ေလာင္းခ်သည္။ အာ…. ဘယ္ႏွစ္ခြက္ေတာင္ ႐ွိသြားျပီလည္း မသိဘူး။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“ေဟး…………….. မီးလာျပီ ကြ”

တစ္ရပ္ကြက္လုံး သိမ့္သိမ့္တုန္ သြားသလုိ။ ကေလးေတြ ေအာ္သံေရာ၊ လူၾကီးေတြ ေအာ္သံပါ ဆူညံ၍ သြားသည္။ ၀မ္းသာအားရႏွင့္ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေလးကုိ ေဘးခ်လုိက္သည္။ ဖေယာင္းတုိင္မီးကုိေတာင္ ျငိမ္းဖုိ႕ေမ့ျပီး ကြန္ပ်ဴတာဆီ ထလာခဲ့သည္။

“ဟဲ့ ဖေယာင္းတုိင္မႈတ္ လုိက္ဦးေလ။”

အေမက လွမ္းေအာ္ေတာ့မွ ကြန္ပ်ဴတာကုိ စထားခဲ့ျပီး ဖေယာင္းတုိင္ကုိ မီးလာျငိမ္းရသည္။ ေႏွးေႏွးေလးသြားေနေသာ အဖြင့္မ်က္ႏွာကုိ သူစိတ္မရွည္။ အားလုံးပြင့္လာေတာ့ အီးေမးလ္စစ္ရမည္။ Microsoft Outlook။ ေျဖးေျဖးေလး ပြင့္လာေနသည္။ Connect To ကိုႏွိပ္၊ ျပီးေတာ့ MPT။ တီ…..တီ…..ဆုိေသာ ေအာက္ကလိသံကုိ ၾကားရျပီ။ Connecting…..။ ကြန္ယက္ႏွင့္ ဆက္ဖုိ႕ ခဏေစာင့္ရ ေပဦးမည္။ အေမဖြင့္ ထားေသာ ကုိရီးယားကား သြား၍ေငးလုိက္ ေသးသည္။ ေကာင္မေလးက လူကီးမီးယား ျဖစ္ေနသည္ တဲ့။ ေဟာ… အသံတိတ္ သြားျပီ။

သူအေျပးအလႊား ကြန္ပ်ဴတာဆီ ျပန္လာေတာ့ အီးေမးလ္မ်ားကုိ ဆာဗာေပၚမွ ဆြဲခ်ေနျပီ။ အခ်စ္ေလးဆီက အီးေမးလ္ ၀င္ေနေလာက္ျပီ။ အင္တာနက္ကုိ ဆက္လုိ႕မရတာ တစ္ရက္၊ မီးမမွန္တာ တစ္ရက္ဆိုေတာ့ သူ႕အီးေမးလ္ ႏွစ္ေစာင္ေလာက္ေတာ့ မဖတ္ရေသးတာ ႐ွိေနမွာပဲ။ အခ်စ္ေလးက တစ္ေန႕ကုိ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ မွန္မွန္ပုိ႕ ေနက်။ သူ႕ေက်ာင္းအေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ကုိလြမ္းတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းက အစ၊ ဒီေန႕သူ ဘာခ်က္စား တယ္ဆုိတာက အဆုံး စီကာပတ္ကုံး ေရးေနၾက။ ကုိယ္ကလည္း ကုိယ့္တေန႕တာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ Wordမွာ မီးလာတုန္းေလး ရုိက္ျပီးသိမ္းထား ရတာေပါ့။ မီးလာတဲ့ အခ်ိန္၊ connection ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ သူ႕ဆီပုိ႕။ ဒီလုိနဲ႕ပဲ email ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ မ႐ွိမျဖစ္ ျဖစ္လာရေတာ့ ေပါ့ေလ။

Inbox ထဲစာ၀င္လာ ေသာႏႈန္းက စိတ္မရွည္ခ်င္ စရာ။ အင္း… မဟုတ္က ဟုတ္က အီးေမးလ္ေတြလည္း မ်ားဦးမွာ ဆုိေတာ့ ၾကာဦးမွာပဲ။ ရုပ္ျမင္သံၾကားေရွ႕ ကုိသူျပန္ေရာက္ လာျပန္သည္။ မင္းသမီးေခ်ာေခ်ာေလးသည္ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ငုိလ်က္။

ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားျပီ မသိ။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြန္ယက္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ ေနေပျပီ။ ဟူး… ျပန္ connect လုပ္ရ ဦးမယ္။ Dialing………Unable to connect ဆုိပါလား။ Redial…….56, 55, 54, 53…. ဟာကြာ… မရျပန္ဘူး။ Redial…….

ေလာကတစ္ခုလုံး ေမွာင္က်သြားသည္။ ဟာ……….ဆုိေသာ အသံမ်ား ဆူညံသြား၏။ မီးပ်က္သြားျပန္ျပီ။ မနက္ျဖန္ေတာ့ internet café တစ္ခုခု သြားမွ ထင္တယ္။ ဟူး…. အခ်စ္ကေလးနဲ႕ နီးရဖုိ႕ အတြက္ အင္တာနက္ connection ေကာင္းေကာင္းေလး ေတာ့ရခ်င္ ပါတယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အာ႐ွမွ တင္သြင္းေသာ ဆန္ေမႊးေမႊးကုိ ၀ယ္စားႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံ

၂၄ နာရီမွ မီးမလာလွ်င္ လူေတြ ဘာမွမလုပ္ တတ္ေသာ ႏုိင္ငံ

Broadband ၾကဳိးမဲ့ အင္တာနက္ ေနရာတကာ တပ္ဆင္ထားေသာ ႏုိင္ငံ

“ေအာင္မေလး… ေလးလုိက္တာ….”

လက္ထဲမွ အထုပ္အပုိးေတြကုိ မႏုိင္မနင္းမရင္း အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ မွပင္ အေမာေျပသြားသည္။ ေလေအးစက္ႏွင့္ ေအးစိမ့္ေနေသာ အိမ္ခန္းက သူ႕ကုိ ဆီးၾကဳိေနသည္။ အထုပ္မ်ားကုိ မျဖည္အားေသးပဲ ေရခဲေရ တစ္ခြက္ကုိ ၀၀ေသာက္ပစ္ လုိက္သည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေအး၍စိမ့္ကာ ပုိျပီး အေမာေျပသြား သလုိ။

ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထုိင္ခ်လုိက္ရင္း အထုပ္မ်ားကုိ ေငးၾကည့္ေန မိ၏။ ငါဒီအထုပ္ေတြကုိ ဘယ္လုိမ်ား သယ္ခဲ့ပါလိမ့္။ အမ်ားျပည္သူသံုး လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး မရွိတာ ဘယ္လုိျမဳိ႕မ်ား ပါလိမ့္ကြယ္။ လမ္းေပၚမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ တစ္စီးႏႈန္းျဖင့္ ယာဥ္မ်ား တ၀ီ၀ီ သြားလာေနၾကသည္။ ကုိယ္ကသာ ေဇာ္၀င္း႐ွိန္ သီခ်င္းဆုိရ မလုိ။ (“ျမဳိ႕ထဲလမ္းမေပၚ… ကားေရာင္စုံမ်ားစြာ.. တစ္စီးမွ ကုိယ္မပုိင္ပါ။”)

ခုေတာ့ အလုပ္သြားလည္း စက္ဘီးစီး၊ ေက်ာင္းသြားလည္း စက္ဘီးစီး။ အမယ္… ကမာၻၾကီး ပူေႏြးလာလုိ႕ တခ်ဳိ႕ကား ႐ွိတဲ့လူေတြေတာင္ စက္ဘီးစီးၾကတယ္ ဆုိပဲ။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ကုိယ္လည္း ေခတ္မီလာ သလုိ။ ဒါေပမယ့္ ကားမ႐ွိတာ ေၾကာင့္ကုိယ့္မွာ လူမႈေရးဆုိလည္း ပ်က္ကြက္ရတာေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖိတ္ရင္၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ေတြဖိတ္ရင္ မသြားႏုိင္။ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႕၊ စက္ဘီးစီးလုိ႕ ရတဲ့ ေနရာမွပဲ လာႏုိင္ပါ့မယ္ ဆိုျပီး ေတာင္းပန္ရတာ။

အဆုိးဆုံးကေတာ့ ေစ်း၀ယ္တဲ့ အခ်ိန္။ ေစ်း၀ယ္တဲ့ အခါတုိင္း အငွားကား ေခၚလုိ႕လဲ မျဖစ္။ ၀ယ္သမွ် အထုပ္ေတြ ဘယ္တဖက္၊ ညာတဖက္ဆြဲလုိ႕ စက္ဘီးနင္းရင္နင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေလွ်ာက္။ ေႏြဆုိေတာ့လည္း ေခၽြးဒီးဒီး က်လုိ႕။ ေဆာင္းဆုိေတာ့လည္း ေအးလြန္းလုိ႕ အထပ္ထပ္၀တ္ျပီး သြားရတာ။ ကုိယ့္အေႏြးထည္ ကုိယ္ျပန္မ ေနရတာနဲ႕တင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနျပီ။ အထုပ္ေတြ မရတာ ေတာ္ေတာ္ အားကုန္သြားျပီ။ စားဖုိ႕ေသာက္ဖုိ႕ လုပ္ဦးမွ။

ဆန္အိတ္ထဲမွ ယုိးဒယားဆန္ ေကာ့ေကာ့ေလး မ်ားကုိ လွ်ပ္စစ္ထမင္းအုိးထဲ ထည့္လုိက္သည္။ ေရထည့္၊ ခလုတ္ႏွိပ္ျပီးရင္ေတာ့ နာရီ၀က္ေလာက္ ေစာင့္ရဦးမည္။ ခရီးေဆာင္ ကြန္ျပဴတာ ကုိဖြင့္လုိက္သည္။ Network connection is now connected…. အင္း…ကားေလးတစ္စီး ေတာ့၀ယ္ဦးမွ။

11 comments:

Anonymous said...

ပုံရိပ္စာေတြလဲ ကၽြန္မ အလြန္ႀကိဳက္တယ္..
Descriptive ျဖစ္တယ္..။

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္.. မေလးေျပာတာ ေထာက္ခံတယ္ း)

moe nyo said...

က်ေနာ္လည္း ေထာက္ခံမဲပဲဗ်ိဳ႕ ...
မပံုေရ ... ဒါမ်ိဳး ေမွ်ာ္ေနဦးမယ္ဗ်ာ ... ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး ... ေက်းဇူး

pandora said...

သေဘာက်တယ္ ပံုရိပ္
opinion မပါဘဲ description နဲ႕ opinion ကိုေပးတာ။

Layma said...

ေလးမ လဲ မဲ ထည့္ခဲ့တယ္…ၾကိဳက္တယ္….မပံုရိပ္….

Anonymous said...

အားလုံးပဲ အမာခံ ပရိတ္သတ္ ႐ွိလာေတာ့ ေရးရတာ ပုိအားတက္ မိတယ္။
မေလး၊ မဂ်စ္.. ေက်းဇူးပါ လုိ႕ ။
ကုိမုိးညဳိ..စိတ္မေကာင္း ေအာင္လုပ္ဖုိ႕ မရည္ရြယ္ပါ။ ပုံရိပ္ တခါတေလ စိတ္ထဲ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္မိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေရးထားတာပါ။ :D
မပန္.. show don’t tell ဆုိတဲ့ လုိေပါ့။
မေလးမ.. ေနာက္တစ္မဲ ဆုိ.. 

Anonymous said...

my smileys become question marks..:D
?=smileys hee hee..

thamudayanwe said...

very good posts,

Anonymous said...

Thanks, Thamudaya

P.Ti said...

ေရးထားတာေလးက ေကာင္းလိုက္တား… အင္း ဟုတ္ပ.. အခုေတာ့ ကားေလးတစီး ေလာက္လုိခ်င္လာၿပီး.. ဟီး..

Anonymous said...

ကုိပီတိေရ လာဖတ္သြား တာပီတိျဖစ္ ရပါသည္။