ေနရဲသူ

၀န္ခံခ်က္။ ။ဒီစိတ္ကူးနဲ႕ ေရးတဲ့စာကုိ ဆရာမဂ်ဴးရဲ႕ ပင္လယ္ႏွင့္တူေသာ မိန္းမမ်ား စာအုပ္မွ ေဒၚေငြအိမ္ ေနရာမွ ခံစားျပီး ေရးပါတယ္။ ႏွစ္ေတြၾကာလုိ႕ အေသးစိတ္ကုိ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ အေၾကာင္း မတိုက္ဆုိင္လုိ႕ ခြင့္လည္း မေတာင္းႏုိင္ ခဲ့ပါ။ ဆရာမ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ စြန္႕လႊတ္ရဲတဲ့ သတိၱအျပည့္ ႐ွိတဲ့ အေမေတြ၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကုိ စြန္႕ရဲျပီး ပါရမီျဖည့္ႏုိင္သူေတြကုိ ရည္စူးျပီး ေရးပါတယ္။

……………………………………………………………………………………………………………

အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနျပီ သမီး။ အိမ္ကေလးဟာ မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ သိမ့္သိမ့္တုန္ေနျပီ။ သမီးငယ္ငယ္က ဒီအခ်ိန္ဆုိ မုိးေရထဲမွာ ခုန္ေပါက္ျပီး ေဆာ့ေနက်ေပါ့။ သမီးက မုိးစက္ေလးေတြကုိ သိပ္ၾကဳိက္တယ္။ အေမေအာ္တာကုိ မမႈဘဲ မိုးရြာရင္ အိမ္ေရွ႕ ကျပင္ေလးကေန ေငးၾကည့္ေနရာက ဆင္းသြားျပီး မုိးေရခ်ဳိးေတာ့တာပဲ။ အေမလည္း ေနာက္ဆုံးေျပာမရေတာ့ သမီးကုိ လုိက္ေလ်ာရတာပဲ။ ငယ္ငယ္ထဲက သမီးဟာ အဲဒီလုိ ဇြတ္တရြတ္ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကုိ လုပ္တတ္တယ္။ ေခါင္းလည္းမာတယ္။ တခါတုန္းကမ်ား သမီးသြားၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေဟာေျပာပြဲကုိ လုိက္မပုိ႕လုိ႕ အိမ္ထဲကုိ မ၀င္ဘူး။ တညလုံး အျပင္မွာ ထုိင္ေနတာေလ။ အေမကေတာ့ ငါ့သမီးေလးကုိ စိုးရိမ္လုိ႕ပါ သမီးရယ္…။

အင္း….ဒီစိတ္ေတြကုိဟာ သမီးၾကီးလာတဲ့ အထိပါလာတာပဲ။ သမီးဟာ ကုိယ္သိခ်င္တဲ့ အရာတစ္ခုကုိ သဲၾကီးမဲၾကီး ဖတ္တယ္မွတ္တယ္။ ေခတ္ၾကီးေၾကာင့္ သမီးကုိ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း မထားႏုိင္ေပမယ့္ သမီးတကုပ္ကုပ္နဲ႕ စာေတြဖတ္ေနတာ အေမအျမဲ ေတြ႕ေနရတယ္ေလ။ သမီးယုံၾကည္တဲ့ ၀ါဒအေၾကာင္းကုိ အေမမသိေပမယ့္ ငါ့သမီးကုိ အေမယုံခဲ့တယ္။ ဟုိး အစကတည္းက ယုံခဲ့တာပါ။ သမီးဟာ အားနည္းတဲ့လူေတြဖက္က ရပ္တည္မယ္၊ လုိအပ္သူေတြကုိ ဦးေဆာင္ကူညီမယ္ ဆုိတာေတြကုိေလ…အေမသိတာေပါ့။ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကုိ သမီးရဲ႕ စာအုပ္ေတြထဲက ဖတ္လုိ႕ရသလုိ အေမက သမီးမ်က္ႏွာကုိ အျမဲတမ္း ဖတ္ခဲ့တယ္ သမီး။ အေမကေတာ့ ေတာသူမ၊ လယ္သူမၾကီးပဲ။ လယ္ေတြ ယာေတြ အေၾကာင္းကလြဲလုိ႕ တျခားဘာမွ မသိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလုိ မသိခဲ့လုိ႕လဲ သမီးဟာတစ္ေန႕မွာ အေမ့ကုိ ခြဲသြားလိမ့္မယ္ ဆုိတာ ၾကိဳတင္ မရိပ္မိခဲ့ဘူး။

အဲဒီေန႕က မွတ္မွတ္ရရ မုိးေတြရြာေနျပန္တယ္ သမီး။ မနက္အေစာၾကီး အေမဆြမ္းခ်က္ဖုိ႕ ထလာခဲ့ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါး ပြင့္ေနတယ္ေလ။ အေမရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ သမီးထြက္သြားမယ္ ဆုိတာကုိ အေမ့မသိစိတ္ထဲက သိေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႕ အေမသမီး အခန္းထဲကုိ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အိပ္ယာကေႏြးေနဆဲ။ သမီးထသြားတာ မၾကာေသးဘူး ထင္တယ္။ အိပ္ယာကုိ သမီးလုပ္ေနက် အတုိင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပန္ေခါက္သြားေသးတယ္။ သမီးေခါင္းအုံးေပၚမွာ စာေခါက္ကေလး တစ္ခု။

“အေမ…သမီးယုံၾကည္ရာကုိ လုပ္ဖုိ႕ အိမ္ကထြက္သြားပါတယ္။ အေမနဲ႕အားလုံး အတြက္ပါ။ သမီး ျပန္လာပါ့မယ္။ ကန္ေတာ့ခဲ႕ ပါတယ္ အေမ…” တဲ့။

သမီးျပန္လာ ပါ့မယ္ ဆုိတဲ့ ကတိ တစ္ခုထဲနဲ႕တင္ အေမေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ အတြက္ဆုိ အေမဘယ္လုိမွ တားမရဘူး ဆုိတာသိေနသားပဲ။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ အေမဟာ သမီးသတင္းကုိပဲ အေ၀းက နားစြင့္ေနခဲ့တယ္။ လူေတြက သမီးအေၾကာင္းကုိ ခ်ီးက်ဴးၾကရင္ အေမဟာ သမီးမရွိတဲ့ ဘ၀မွာလည္း ေနေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သမီးကုိ လုိက္ရွာေနၾကတယ္လို႕ ၾကားရင္ေတာ့ အေမကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္တင္ မဆုံးဘူး။ ဘာေၾကာင့္ သမီးကုိ အေမႏုိင္ေအာင္ အုပ္မထိန္းႏုိင္ခဲ့သလဲ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလုိလႊတ္ထားမိသလဲ၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ သမီးျပန္လာမယ္ ဆုိတဲ့ကတိေၾကာင့္ပဲ အေမအရုဏ္ကုိ ေမွ်ာ္မိတယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ အေမေမွ်ာ္တဲ့ အတုိင္းပဲ အေမရဲ႕ အိမ္ေရွ႕တံခါးေလး ပြင့္လာတယ္။ အေမ၀မ္းသာလြန္းလုိ႕ အသံေတြေတာင္တုန္ ေနပါတယ္။ သမီးကေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ အေမသမီး ထမင္းမစားရတာ ႏွစ္ရက္ရွိျပီလုိ႕ ေျပာရွာတယ္။ အေမလည္း ရွိတဲ့ကန္စြန္းရြက္ ခ်ဥ္ရည္နဲ႕ ငပိေထာင္းကုိ ခ်ေကၽြးတာ။ ထမင္းကုန္သြားေတာ့မွ သမီးေခါင္းေမာ့လာျပီး “အေမ…ထမင္းရွိေသးလား” တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမသမီးကုိ တခါတည္း အေမ့ဆီမွာပဲ သိမ္းထားလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးရယ္…သမီးေျပာဖူးသလိုေပါ့။ သမီးကုိ ဘာမွလုပ္ခြင့္ မေပးဘဲ အေမ့အတြက္ခ်ည္း သိမ္းထားတာက ခ်စ္ရာမေရာက္ ပါဘူး။ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ခြင့္ေပး ထားတာအေမရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ သမီး။ ဒီလိုနဲ႕ ထမင္းစားအျပီး၊ ေမာေမာနဲ႕ အေမခင္းေပးတဲ့ ဖ်ာၾကမ္းေပၚေမွးလုိ႕ အျပီးမွာ သမီးဟာ ထြက္သြားရျပန္တယ္။

“အေမ….သမီးထပ္သြား ရဦးမယ္။ အေမ့ဆီ သမီးဆက္ဆက္ ျပန္လာခဲ့ ပါ့မယ္။”

ဒီလုိနဲ႕ အေမဟာ သမီးမရွိတဲ့ ေန႕ေတြမွာ ေနသားက်လာ ပါတယ္။ သမီးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ အေမပုိျပီး တန္ဖိုးထားတတ္ လာတယ္။ သမီးရဲ႕ ခင္ပြန္း အေမ့သမက္ဟာလည္း ကံမေကာင္းရွာ ပါဘူး။ သမီးကုိ သူသိပ္ခ်စ္လြန္းေပမယ့္ သမီးကုိလည္း သူမတားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သမီးကုိ ဘယ္အရာကမွ မတားႏုိင္ဘူးလားကြယ္။ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚ လာမယ့္ေန႕ကုိ အေမလည္း ေစာင့္ေနခဲ့တယ္ သမီး။ အဲဒီေန႕ဟာ အေမတုိ႕ ျပန္ဆုံရမယ့္ေန႕ ရယ္လုိ႕ အေမစိတ္ထဲမွာ စြဲထားလုိက္တယ္။ အဲဒီလုိနဲ႕ အေမနည္းနည္း ေနေပ်ာ္တတ္ လာတယ္။

အဲဒီေန႕…..။ အဲဒီေန႕ကုိ အေမ မေမ့ဘူး။ အဲဒီေန႕ဆုိတာ သမီးရယ္….အေမတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ေန႕ မဟုတ္ဘူး သမီး။ သမီးရဲ႕ သတင္းကုိ ၾကားရတဲ့ေန႕။ ဒီလုိသတင္းမ်ဳိးကုိ အေမၾကားရႏုိင္တယ္ ဆုိတာ သိေနလ်က္နဲ႕ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အေမ ခံႏိုင္ရည္ မရွိဘူး။ သမီးကုိ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႕ေတာင္ အေမၾကည့္ခြင့္ မရွိခဲ့ဘူး။ သမီးက်သြားတဲ့ ေနရာမွာပဲ သမီးကုိ ျမွဳပ္ခဲ့ျပီ တဲ့။ အေမဟာ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြနဲ႕ ေနသားက်ေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ ဒီဆုံး႐ႈံးမႈကုိေတာ့ အေမမခံႏုိင္ခဲ့ဘူး။ သမီးႏွစ္သိမ့္ခဲ့တဲ့ စကားေတြကုိေတာ့ အေမမွတ္မိေနသားပဲ။ ဒီလုိ အေျခအေနမွာေတာင္ အေမ သတိရေနႏုိင္ ေသးတယ္။

“အေမ… သမီးအေမ့နားမွာ ႐ွိမေနေပမယ့္ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ အေမ့ဆီမွာ ႐ွိတယ္။ သမီးစိတ္ဟာ အေမ့ဆီမွာ ႐ွိတယ္။ ဟုိး…အျပင္ကုိ ၾကည့္စမ္းပါ အေမရယ္။ လယ္ကြင္းထဲမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ေနလည္း ဆင္းရဲျမဲ ဆင္းရဲေနၾကတဲ့ လယ္သမားေတြ။ သမီးတုိ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ ဒီလုိ မျဖစ္ေအာင္ သမီးၾကိဳးစားဖုိ႕ အမ်ားၾကီး လုိေသးတယ္။ ဒီလူေတြကုိ ေတြ႕ရင္ အေမသမီးကုိ သတိရပါေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးဟာ အေမနဲ႕ အျမဲ႐ွိေနပါတယ္။”

သမီးဘာ လုပ္လုပ္ အေမဟာ အျမဲတမ္း သမီးေနာက္မွာ ႐ွိေနတယ္။ ငါ့သမီး အမွန္တရား အတြက္ လုပ္ေနတယ္ ဆုိတာ အေမယုံတယ္။

ဘ၀ဆုိတာ ခင္တြယ္စရာ အလြန္ေကာင္းတယ္လုိ႕ ဆုိၾကတယ္။ လူေတြဟာ ေသျခင္းတရားကုိလည္း ေၾကာက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးရယ္….တခါတေလမွာ ဒီဘ၀ကုိ ေနရဲဖုိ႕ သတၱိေတြလုိတယ္။ အေမ့အတြက္ သတၱိေတြဟာ သမီးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ဆက္လက္ တည္႐ွိေနသေရြ႕ ရွိေနမွာပါ။ ျပီးေတာ့ သမီး လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြ အတြက္……. အေမ အသက္ရွင္ ရဲျပီ သမီး။

“ဘြားဘြား…သမီးမိုးေရ ခ်ဳိးခ်င္တယ္။”

အေမ့ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ခမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ၾကည့္မယ့္ သမီးရဲ႕ သမီးေလးနဲ႕ သားေလး အတြက္ အေမ ေနရဲျပီ သမီး။