Thursday 28 June 2007

ရွဥ့္ကဗ်ာ

တစ္ေန႕သ၌ ကၽြႏု္ပ္ ပုံရိပ္သည္.…အဲဟုတ္ေပါင္။ မနက္ အလုပ္သြားရင္း လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုပါ။ ေရးခ်င္တာ ေတြေလွ်ာက္ေရးထားတာ။ သည္းခံျပီး ဖတ္ၾကပါ။

တစ္ပင္ေပၚ၊ ႏွစ္ပင္တက္
လက္လက္ထ၊ ရွဥ့္ညဳိညဳိ
သစ္ရိပ္မွာခုိ။

အျမီးတုိ တဖြားဖြား
လႊားေက်ာ္ကာ၊ လမ္းေပၚလား ေလေတာ့
ကားေအာက္ မွာျပား။

3 comments:

pandora said...

ေဟာေတာ႕ .. ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ.....

moe nyo said...

“တစ္ပင္ေပၚ၊ ႏွစ္ပင္တက္
လက္လက္ထ၊ ရွဥ့္ညဳိညဳိ
သစ္ရိပ္မွာခုိ။”

မ်က္စိထဲ ျမင္တယ္ဗ် ... အဲဒီ ရွဥ္႕ ကျမင္းေလးကို

“အျမီးတုိ တဖြားဖြား
လႊားေက်ာ္ကာ၊ လမ္းေပၚလား ေလေတာ့”

အား ... တကယ္ေတြ႕ေနရသလိုပဲ ... သူ႕ေနာက္က စိတ္ကူးနဲ႕ေတာင္ လိုက္ၾကည္႕မိတယ္ ...
လႊားေက်ာ္ကာ လမ္းေပၚလားေလေတာ႕ ... က်ေနာ္ပါ လမ္းေပၚထိပါသြားသလိုပဲ ...

“ကားေအာက္ မွာျပား။ ”

ဟဲ႕ ... ေသာက္ပလုတ္တုတ္ ...
ေအာင္မေလးဗ်ာ ... ဘယ္ႏွယ္႕ ... အေကာင္းမွတ္လို႕ ဖတ္ပါတယ္ ... မရႈမလွ သူ႕ခဗ်ာ ...
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ .. မပံုရိပ္ေရ .. ကဗ်ာက တုိတိုေလးပါပဲ ... ေတြးမယ္ဆို ေတြးစရာေတြခ်ည္းပဲ ... ေက်းဇူးဗ်ာ...

တစ္ကိုင္းမွ တစ္ကိုင္းကူး
ျမဴးတူးၾက ရွဥ္႕ေမာင္ႏွံ
ေတာစပ္မွာ စံ။

ရွဥ္႕ေမပ်ိဳ ၿမီးတုိဖြား
လွသလား သူႁကြားလို
လႊားေက်ာ္ကာ၊ လမ္းေပၚလား ေလေတာ့
ဟမယ္မင္း ... ေတဂ်င္းဆိုး ကား ရယ္က
ႀကိတ္ပါေရာ႕လား ....

က်န္ရစ္တဲ႕ ငရွဥ္႕ညိဳ
သူ႕ေမပ်ိဳ နားကို သြား
ၿမီးတိုျပား ဖက္ကာငို
သူဆိုတဲ႕ စကား
ကဲ ... မွတ္ပလား ...

မပံုရိပ္ေရ ... ဂလို ဆက္ေတြးမိသဗ်ား ....

Anonymous said...

မပန္ ႐ွဥ့္ေတြက ဒီလုိပဲ။ လမ္းေပၚမွာ “႐ွဥ့္ျပား” ေလးေတြ မၾကာခဏ ေတြ.ရတတ္တယ္။
ကုိမိုးညဳိ ကဗ်ာက ပုိျပီးေတာင္ ေကာင္းေသး။ ေက်းဇူးဗ်ဳိ.။
“မီးတိုျပား ဖက္ကာငို
သူဆိုတဲ႕ စကား
ကဲ ... မွတ္ပလား ...”
အဲဒီ စာပုိဒ္ဖတ္ ျပီးရယ္မိတယ္။ ႐ွဥ့္ေလးေတြ မသနားလုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟီး။