Friday 20 February 2009

ေကြးညႊတ္သြားေသာ ပုံရိပ္မ်ား (ဇာတ္သိမ္း)

ဘယ္လုိေတြ ျဖစ္ကုန္ပါလိမ့္ဟု ေတြးေနရင္း ပုံရိပ္ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေစ်းသည္ တစ္ဦး၏ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေအာ္သံကုိ ၾကားရ၍ ရပ္ၿပီး နားေထာင္ေနလုိက္သည္။ တျဖည္းျဖည္း အနားကပ္လာေတာ့ ပီပီျပင္ျပင္ ၾကားရၿပီ။ ဘ၀အေဟာင္းေတြ ၀ယ္တယ္၊ ပဲႀကီးေလွာ္နဲ႔ လဲတယ္တဲ့။ ေစ်းသည္ႀကီးက အနားကပ္လာေတာ့ ပုံရိပ္ လွမ္းေခၚလုိက္သည္။

“ဗ်ဳိး ေစ်းသည္ႀကီး။ လာပါဦး။”

“ဟား အမားေလး။ ဘ၀ါးအေဟာင္း ေရာင္းမလုိ႔လား။”

“မဟုတ္ပါဘူး။ ေမးစရာေလး ရွိလုိ႔ပါ။ ဘ၀အေဟာင္း ၀ယ္တယ္ရယ္လုိ႔ တခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိ…။”

“ဒီလုိရွိတယ္ အမားေလး…။ ကုလားေနာ္ အရင္က သတင္းစာ အေဟာင္းေတြ ၀ယ္တယ္။ တေန႔ေတာ့ ဘေလာင္းဆုိတာ ဖတ္ရင္း ပုံးရိပ္ ဆုိတဲ့ ဘေလာင္းမွာ လဲလွယ္ျခင္း သည္းခံပါတဲ့။ ေတြ႔တယ္ေလ။ ဘ၀ါးေတြ လဲတယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကုလားလဲ အၾကံရၿပီး ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး ခ်ဲလုိက္တာပဲ။ ကဲ သြားလုိက္ဦးမယ္။ ဘ၀ါး အေဟာင္းေတြ ၀ယ္တယ္ေနာ။ ပဲၾကီးေလွာ္နဲ႔ လဲတယ္ေနာ။”

ပုံရိပ္ ဘာမွ် မေျပာႏုိင္ဘဲ မင္သက္လ်က္ က်န္ရစ္သည္။ လူကုိမ်ား ပုံးရိပ္တဲ့။ ထုိခဏမွာ မုိးတုိ႔ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာခ်လာသည္။ ထီးလည္း ပါမလာသည္မုိ႔ ပုံရိပ္ နီးစပ္ရာ သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္သုိ႔ ေျပးလာမိသည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ရဲရဲနီေသာ အလံတစ္ခုကုိ ကုိင္လ်က္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ပုံရိပ္ဆီ ေျပးလာသည္။ သူ႔တကုိယ္လုံးမွာေရာ အလံပါ မုိးေရတုိ႔ စိုရြဲလ်က္။

“အစ္မ… ကၽြန္ေတာ့္ အလံေအာက္ကုိ ၀င္လုိက္။ မုိးကာတယ္။”

သူက အလံကုိ မုိးလ်က္ ပုံရိပ္ႏွင့္ အတူ သစ္ပင္ေအာက္သို႔ ေျပးလာခဲ့သည္။ သစ္ပင္ေအာက္ ေရာက္ေတာ့မွပင္ စကားေျပာႏုိင္သည္။

“ျပန္ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာတယ္။ မုိးကလည္း ေကာင္းလုိက္တာေနာ္။”

ထုိအခါ လူငယ္ေလး ျပန္ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ပုံရိပ္ ၿပဳံးမိသည္။ မုိးဆုိတာ တားလုိ႔ရႏုိင္တဲ့ အရာမွ မဟုတ္ဘဲေလ တဲ့။ ပုံရိပ္တုိ႔ မုိးခုိေနရာသို႔ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ေျပး၀င္လာသည္။ တစ္ေယာက္က ဖိနပ္ေလး တစ္ဖက္သာ ပါသည္။ တစ္ဖက္က ဘယ္မွာ ကၽြတ္က်န္ခဲ့သည္ မသိ။ ဖိနပ္ေလး တစ္ဖက္သာ ပါသာ မိန္းကေလးက သူ႔အေဖာ္ကုိ လွမး္ေျပာသည္။

“မုိးေရ မိုးခုိမယ့္ အတူတူ တုိ႔ေတြ ေကာ္ဖီဆုိင္ကုိ သြားၾကရေအာင္လား။”

မုိးဆုိေသာ ေကာင္မေလးက ျပန္ေျပာသည္မွာေတာ့ မွတ္သားစရာ။

“ငါေကာ္ဖီဖုိး သုံးေထာင္ မတတ္ႏုိင္ဘူးဟာ။ ၿပီးေတာ့ နင္လည္း ဖိနပ္ အရင္ ၀ယ္လုိက္ပါဦး။”

“ဒါျဖင့္ နင့္တုိက္ခန္းကုိ သြားမယ္ေလ မုိးရယ္။”

ငါ့တုိက္ခန္းေလး ထဲမွာလည္း မုိးေတြရြာေနတယ္ေလ။

ေၾသာ္… သူကုိးဟု ပုံရိပ္ၿပဳံးေနလုိက္သည္။ ပုံရိပ္တုိ႔လုိ သစ္ပင္၏ တစ္ဖက္တြင္ မုိးခုိေနၾကသူ အခ်ဳိ႕ကုိ စပ္စုၾကည့္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ ကင္းဗတ္ကုိ ကုိင္ထားေသာ ပန္းခ်ီဆရာေယာင္ေယာင္ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကင္းဗတ္ေလးကုိ ၾကည့္၍ ေငးေနသည္။ ေပါင္မုန္႔ထုပ္ မ်ဳိးစုံကုိ မႏုိင္မနင္း သယ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္က သူ႔မိန္းမ ျဖစ္ဟန္တူေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရန္ျဖစ္ေနပုံရသည္။ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားရသည္က ဘာတဲ့…။ မင္းက ေရြးေရြးလုိ႔ မၿပီးႏုိင္ေတာ့ဘူး တဲ့။ ဆိတ္ဆိတ္ေနသည္သာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္မည္ဟု ပုံရိပ္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

“မိန္းမေတြဟာ သစၥာ မရွိဘူး။ ေကာ္ဖီကပဲ သစၥာရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္တာပဲ ေကာင္းတယ္။ ေကာ္…ဖီ…ေသာက္…တာပဲ… ေကာင္းတယ္ ေဟ့။”

မုိးခုိေနသူ အားလုံး လွည့္ၾကည့္ၾကေတာ့ starbuck ေကာ္ဖီခြက္ေလးကုိ ကုိင္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္။ ေကာ္ဖီမူးေနေသာ လူတစ္ေယာက္။

“ငါ့ကုိ ေကာ္ဖီေတြခ်ည္း လွိမ့္ေသာက္ ခုိင္းတဲ့ ပုံရိပ္ဆုိတဲ့ သတၱ၀ါကုိလည္း မေက်နပ္ဘူးေဟ့။”

ပုံရိပ္တစ္ေယာက္ လိပ္ျပာမလုံခ်င္ေတာ့။ ေဘးနားမွ အလံႏွင့္ လူငယ္ေလးက ၿပဳံးျပရင္း အားေပးသည္။ အစ္မစိတ္မပူနဲ႔။ ဘယ္သူမွ အစ္မကုိ ပုံရိပ္မွန္း မသိဘူးတဲ့။ ေတာ္ပါေသး၏။ ေကာ္ဖီမူးေနသူလည္း ယုိင္ထုိးယိုင္ထုိးႏွင့္ မုိးဖြဲဖြဲထဲမွာ ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။

မုိးတိတ္ေသာ အခါ ပုံရိပ္လည္း ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ပုံရိပ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေလွ်ာက္လာေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔သည္။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီး ဆံပင္ေတြက မညီမညာ။ ပုံရိပ္ကုိေတြ႔ေတာ့ လွမ္း၍ သတိေပးသည္။

“အစ္မ ဒီၿမိဳ႕ထဲကုိ ၀င္ရင္ သတိထားေနာ္။”

“ရွင္… ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ားပါလိမ့္။”

“ဒီၿမဳိ႕မွာ လူတစ္ေယာက္က ကတ္ေၾကးတစ္လက္နဲ႔ ဆံပင္ေတြ လုိက္ညွပ္ေနတယ္။ မညွပ္ခ်င္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာလည္း မရဘူး။ အခု ကၽြန္မ ဆံပင္ကုိသာ ၾကည့္ေပေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ေသးတယ္။ ျဖတ္ခ်င္ျဖတ္ မျဖတ္ခ်င္ေနတဲ့။ အဲဒီလူကုိ ေတြ႔ရင္ ၾကည့္သာ ေရွာင္ေပေတာ့။”

ေၾသာ္… ပုံရိပ္ေရ ကုိယ့္အတပ္နဲ႔ ကုိယ္သာ စူးေပေတာ့ဟု စိတ္ထဲက ေအာ္လုိက္သည္။

xxx

ရုံးလုိလုိ ဘာလုိလုိ ေနရာေလး တစ္ခုမွာ လူေတြစုစု ေတြ႔ေနရသည္။ ပုံရိပ္လည္း ကုိယ့္ဇာတ္ေကာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕လုိေတြ႔ျငား ၀င္၍ စပ္စုၾကည့္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ လူစုထဲက မ်က္တြင္းေခ်ာင္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ေဒါႀကီးေမာႀကီးႏွင့္ ေျပာေနသည္။

“စဥ္းစားၾကည့္ၾက စမ္းပါဦးရွင္။ သူမအိပ္ခ်င္ေသးပါ၊ သူမအိပ္ခ်င္ေသးပါ ဆုိၿပီး ကၽြန္မကုိ မအိပ္ခုိင္းတာ ဘယ္ႏွစ္ည ရွိၿပီလဲ။ သူ႔ဟာသူ ေလွ်ာက္ေရးခ်င္တုိင္း ကၽြန္မမွာ အိပ္ေရးပ်က္လွတယ္။”

ထုိေကာင္မေလးၿပီးေတာ့ ေနာက္ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္။

“ကၽြန္မနာမည္ကုိလည္း လြယ္လြယ္လုိ႔ ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားေနာက္စရာ ျဖစ္ေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ကၽြန္မကုိ ေကာင္ေလးေတြက ေဟ့ ခက္ခက္…ခက္ခက္လုိ႔ စၾကတယ္။ အဲဒါ မေက်နပ္ဘူး။”

ေနာက္တစ္ေယာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္။

“ကၽြန္မကုိေတာ့ ဘတ္စ္ကားေပၚက ေခ်ာ္က်ခုိင္းတယ္။ ၾကည့္ပါဦး ဒဏ္ရာေတြကုိ။ ၿပီးေတာ့ လူကုိလည္း စြပ္စြဲလုိက္ေသးတယ္။ ေမ်ာက္စိတ္တဲ့။”

“ကၽြန္မကုိေတာ့ ငါးပိေၾကာ္ေတြခ်ည္း စားခုိင္းတာ ေသြးေတာင္ တက္ခ်င္ေနတယ္။ ဟြန္း…မေက်နပ္ဘူး။”

ဒီၾကားထဲ ရွဥ့္ေလးတစ္ေကာင္ ေရာက္လာသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတာ့ ကားေအာက္မွာ ျပားတဲ့ အဟင့္ဟင့္….။” ဆုိကာ ငုိေနေလ၏။

အေျခအေနမေကာင္းေတာ့လည္း တပ္ဆုတ္ကာ ျပန္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

xxx

တေန႔တာ ကုန္ဆုံးေတာ့ ေမာေမာႏွင့္ ပုံရိပ္တစ္ေယာက္ အိမ္ဖက္ကုိ ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေစာင့္ေနေသာ ကုိပုံရိပ္ကုိေတြ႕သည္ႏွင့္ ၀မ္းသာသြားသည္။

“ပုံ ျပန္လာၿပီလား။ ကုိယ္ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ။”

“ဘေလာက္ စနည္းနာ ထြက္တာ ကုိရယ္။ ေမာလုိက္တာ။ ပုံရိပ္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြက ထင္သလုိ မဟုတ္။ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ မသိ။”

“ဒီလုိေပါ့ေလ။ တခါတေလ ကုိယ္ဖန္တီးတဲ့ အရာေတြက ကုိယ္ဖန္တီးတဲ့ အတုိင္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တယ္။ စိတ္မညစ္ပါနဲ႔။”

ပုံရိပ္လည္း သူ႔ေဘးမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္၏။ သူ႔လက္ထဲမွာ အနီေရာင္ ဖဲႀကဳိးေလးႏွင့္ အထုပ္ေလး တစ္ထုပ္။

“ဒါ ပုံ႔ အတြက္ လက္ေဆာင္။”

ပုံရိပ္လည္း ေပ်ာ္သြားၿပီး အထုပ္ေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္သည္။

ရီဆက္ရွင္းနဲ႔ စီးပြားေရးကလည္း က်ေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းေတာ့ မေပးႏုိင္ဘူး။ အဲဒါအစား လမး္မွာ ခူးခဲ့တဲ့ ေခြးေသးပန္းေလးေတြ။ ေခ်ာကလက္မ၀ယ္ႏုိင္ေတာ့ အိမ္က ပုိ႔လုိက္တဲ့ ထန္းလ်က္ခဲေတြ ယူလာခဲ့တယ္။ ျမန္မာ ဆန္ဆန္ေလးေပါ့။”

ပုံရိပ္လညး္ ေခြးေသးပန္းေတြကုိ ေမႊးရင္း ထန္းလ်က္ခဲေလး ၿမဳံ႕ရင္းျဖင့္ ကုိပုံရိပ္ကုိ ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနလုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္ဘေလာက္မွ ဧည့္စာရင္းသည္လည္း ၇၃၉၃ သို႔ တက္သြားေလေတာ့သတည္း။

(တစ္ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ မလုပ္လုိက္ရတဲ့ ဘေလာက္ေလး အတြက္။ ဘာရယ္မဟုတ္ စိတ္ထဲ ေပၚလာတာေလးကုိ ၿပဳံးေစ ေပ်ာ္ေစ ေရးျဖစ္ပါတယ္။)

15 comments:

P.Ti said...

၇၃၉၄ ေျမာက္ ဧည့္သည္လာလည္သြားပါသည္။

ပံုရိပ္နဲ႔အိုင္ဒီယာကို သေဘာက်မိပါတယ္...

တစ္ခါတည္းတင္ရင္ရသားနဲ႔ အပိုင္းလုိက္ခြဲတင္တာကေတာ့ လူလည္က်တာပါပဲ... :P

ဇနိ said...

link ေတြအကုန္လိုက္ႏွိပ္သြားတယ္... ေအာ္ မွတ္မွတ္ရရေတြ မ်ားသကိုး

nu-san said...

ပုံရိပ္က အေတြးေရာ အေရးပါ ေကာင္းတယ္.. ကုိယ့္ေရးခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ေတြကုိ တစုတစည္းထဲ ပုိ႔စ္တခုအျဖစ္ ျပန္ေရးျဖစ္တယ္ ျပန္ေရးႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိပ္ မလြယ္လွဘူး.. စာေရးေကာင္းတာ အားက်တယ္.. :)

ေနာင္လည္း ပုိ႔စ္ေတြ အမ်ားၾကီး ေရးႏုိင္ပါေစ.. :)

သက္ေဝ said...

ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ပံုရိပ္ရဲ႕စာေတြထဲမွာ တကယ္ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေမ်ာပါသြားပါတယ္...
ပံုရိပ္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလး
တစ္ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕မွသည္
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာသို႕
ပိုစ့္အသစ္ေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစ...

မီယာ said...

ေကာင္းလုိက္တာေနာ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရကုိ ေရးထားလုိက္တာ...

pandora said...

အစံုသုပ္ပို႕စ္ေလးနဲ႕ တစ္ႏွစ္ျပည့္ပံုရိပ္ရဲ႕ လက္ရာေတြ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ အမ်ားႀကီး ဆက္ထင္ဟပ္ႏိုုင္ပါေစ။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ကုိပီတိ ႏွစ္ခါ လာဖတ္လုိက္ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ လူလည္က်တာ မဟုတ္ပါ။ အေခ်ာမသတ္ရေသးလုိ႔။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေျပာင္းၿပီး အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး အၿပီးအထိ အေခ်ာသတ္လို္က္တာ။ ကုိပီတိဆီက မွတ္ခ်က္ႏွစ္ခု ရတာေပါ့။ ဟဲဟဲ။ ၇၃၉၄ ေျမာက္ ဧည့္သည္ကုိ ထန္းလ်က္ခဲ နဲ႔ဧည့္ခံပါတယ္။

ကုိဇနိ မွတ္မွတ္ရရေလးေတြ ကုိျပန္ၿပီးစုစည္း ထားတာပါ။ အကုန္လုံးေတာ့ မထည့္လုိက္ႏုိင္ဘူး။

မႏုစံ ေက်းဇူးပါ။ အစ္မ ဆုေတာင္းသလုိ ေရးႏုိင္ပါေစ။ :)

မသက္ေ၀ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆုိတဲ့ ရယ္စရာ ရသေလး ရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။ ေပးတဲ့ ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစ။

မမီယာ ခုလုိ အားေပးတာ ေက်းဇူး။ အမွန္က ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ခုမွ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ထေရးတာ :D

မပန္ေရ အသုပ္စုံပုိ႔စ္ ၿပီးရင္ မုန္႔ဟင္းခါးပုိ႔စ္၊ မုန္႔တီပုိ႔စ္ေတြလည္း ဆက္လက္ထင္ဟပ္ မယ္ထင္ပါတယ္ :D

(ေတးမြန္) said...

အလံနီေလးနဲ ့ေၿပးေနတဲ့ ပိုစ္ကေတာ့ ပံုရိတ္ရဲ ႔အေကာင္းဆံုးပိုစ္ၿဖစ္မလားပဲ။ မဟုတ္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးပိုစ္ေပါ့။ :)

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ဟုတ္တယ္ အဲဒါ ပုံရိပ္ရဲ႕ အႀကဳိက္ဆုံးပို႔စ္ထဲမွာ ပါတယ္။

တန္ခူး said...

အဲဒီလို စိတ္ကူးေလးေတြေကာင္းလို ့လဲ ပံုရိပ္ရဲ့ ပံုရိပ္ေလးက အျမဲလွေနတာေပါ့…
ခ်စ္စရာ တနွစ္ျပည့္ပိို ့စ္ေလးပါ… ျမန္မာဆန္ဆန္လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ကိုပံုရိပ္ရဲ့ လက္ေဆာင္ေလးကလဲ ေပ်ာ္စရာ…
အေတြးေကာင္းအေရးေကာင္းတဲ့ ပံုရိပ္ရဲ့ စိတ္ကူးပံုရိပ္ေလးထဲမွာ ဇာတ္ေကာင္ေလးေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေမြးဖြားနိုင္ပါေစလို ့…

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မတန္ခူး ပုံရိပ္ေလးေတြ ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ပါေစ ဆုိတဲ့ ဆုနဲ႔ ျပည့္စုံရပါလို၏။ :)

Anonymous said...

စိတ္ကူးပံုရိပ္ဆိုတဲ့ အတိုင္း စိတ္ကူးတကယ္ေကာင္းတဲ့ ပံုရိပ္ပဲ...။ ေရးခဲ့သမွ်ေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္လို ့ ေကာင္းေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ေရးျပသြားတာ အရမ္း သေဘာက်တယ္...။ မွတ္မွတ္ရရ ပံုရိပ္ေရးတဲ့ စာကို တိုက္ခန္းထဲမွာ ေကာင္မေလး ငိုေနတဲ့ တစ္ပုဒ္.. မိုးရြာတဲ့ tag game တုန္းက ေလးမ စဖတ္ဖူးတာပဲ.. အခုလင့္ခ္ေတြထဲ မွာ မဖတ္ရေသးတာေရာ.. ဖတ္ဖူးတာေရာပါတယ္... ဖတ္ဖူးသမွ်အရ... အင္မတန္ သန္ ့တဲ့ လက္ရာေကာင္း ေတြပါလို ့ စိတ္ရင္းနဲ ့ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါရေစ..။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မေလးမေရ ခုလုိ စိတ္ရင္းနဲ႔ လာအားေပးသြားတဲ့ အတြက္ ၀မ္းသာရပါတယ္။ ပုံရိပ္ကလည္း တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မေလးမအပါအ၀င္ အၿမဲလာဖတ္ၾကတဲ့ေရာင္းရင္းေတြ အားလုံးေၾကာင့္ ပုံရိပ္ ပုိေရးျဖစ္တာပါ။

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

ပုံရိပ္ေရ အေတြးေလးေကာင္းလြန္းလုိ႔ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ၿပဳံးမိတယ္...။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မေယာ ပုံရိပ္ရဲ႕ ဒီပု႔ိစ္ကုိ ျပဳံးမိတယ္ ဆုိရင္ ေက်နပ္တယ္။ ခုလို လာဖတ္တာ ေက်းဇူး။